Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1923, Blaðsíða 54
54
IJorva!dur Thoroddsen
Pá í ágústmánuði voru um 60 Islendingar sæmdir ýms-
um heiðursmerkjum, og er erfitt að finna hvað sumir
þeirra höfðu gert þjóðinni til gagns, en landsstjórninni
þótti engin ástæða til þess að sýna Thoroddsen sóma;
í því hafa allir hinir innletidu ráðherrar Islands verið sam-
mála og samtaka.
Eins og menningarástand, rjettlætistilfinning og sið-
ferðisvitund manna á íslandi virðist vera, einkum þeirra,
er völdin hafa, mun það eflaust hafa verið hin mesta
sæmd, sem Porvaldur Thoroddsen gat hlotið þaðan, að
fá enga viðurkenningu fyrir þau verk, sem gerðu hann
heimsfrægan meðal vísindamanna, eða að minsta kosti
víðfrægari en nokkurn annan íslending að fornu og nýju
í lifanda lífi.
VII.
Porvaldur Thoroddsen gaf sig eigi að stjórnmálum.
— Áhugi hans gekk í aðra átt. — Hann hafði þó gott
vit á þeim, af því að hann var vel greindur, verksjeður
og fjölhæfur. Hann skildi til hlítar, hve tíminn var dýr-
mætur; honum þótti því leitt að sjá, hve margir íslend-
ingar eyddu tímanum í »pólitiskt« rifrildi og baráttu um
það, sem enga verulega þýðingu hafði og engin sönn
framför var að. Honum var raun að ýmsu rifrildi á al-
þingi, og fátt fanst honum heimskara og óheillavænlegra
en sumar aðgjörðir hinna svæsnustu landsmálamanna,
þeirra er gerðu »pólitík« að atvinnu sinni og æstu menn.
Hann var friðsamur maður og ofsi og alls konar ofstæki
var honum mjög ógeðfelt.
Thoroddsen var eigi dulur á skoðanir sínar og ljet
þær oft í ljós á hispurslausan hátt við hvern sem var.
Honum þótti t. a. m. uppkastið 1908 um ríkisrjettarsam-
band Danmerkur og íslands mjög gott eins og öllum
hinum vitrustu mönnum þjóðarinnar, sem gátu athugað