Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1923, Blaðsíða 64
64
í’orvaidur Thoroddsen
fyrir Thoroddsen. Sumarið áður sást varla hvítt hár (
höfði hans, en um vorið var hann orðinn algrár af hær-
um. Upp frá þessu kom jeg mjög oft til hans, og hon-
um þótti vænt um það. Hann bar sorg sína með mestu
stillingu. Hið mesta yndi hans var nú að vinna, og hann
tók svo skjótt aftur til starfa eins og hægt var. Pótt
hann væri stundum lasinn, hjelt hann í raun rjettri fullum
vinnukröftum þangað til 3. desember 1920 að kveldi dags.
IX.
Sigfús Blöndal bókavörður hefur lýst Torvaidi Thor-
oddsen sem kennara við lærða skólann í ritgjörð um
hann í nóvember-heftinu af »Det nye Nord« 1921 og
skal hjer vísað til þess1). Hann segir og, að það sje
ekki ofmælt að á öllum þeim tíma, sem liðinn er síðan
íslenskt andlegt líf hófst, hafi enginn maður verið uppi,
er hafi þekt svo vel bæði náttúru Islands, þjóðina og
sögu hennar og bókmentir sem hann. Petta er eflaust
rjett. Landið sjálft þekti hann miklu betur en nokkur
annar maður og þjóðina líka, og sögu hennar og bók-
mentir þekti hann yfirleitt eins vel og þeir menn, sem
best hafa verið að sjer í þeim fræðum. Hann var sjer-
staklega vel að sjer í menningarsögu þjóðarinnar, en sum-
ar einstakar greinar af sögu og bókmentum Islendinga
þekti hann auðvitað eigi nærri eins vel og sumir sjer-
fræðingar í þeim greinum; má þar sjerstaklega nefna
fornbókmentirnar, stjórnarfars- og pólitisku söguna og
ennfremur ættfræði. En eins og rit hans bera vitni um,
hafði hann lesið afarmikið íslenskar bókmentir, bæði hin-
ar eldri og yngri, og bæði prentuð rit og óprentuð, en
þó einkum frá fjórum hinum síðustu öldum.
1) Blöndal segir, að Thoroddsen hafi dáið 30. septbr. í staðinn fyrir
28. septbr., og nokkur önnur smá ónákvæmni er í ritgjörðinni, seni er
bæði vel rituð og fróðleg.