Andvari - 01.01.1975, Qupperneq 140

ÓLAFUR M. ÓLAFSSON:
Huldumál
i
Fyrir hartnær hálfum fjórða áratug hóf ég nám í íslenzkum fræðum við
Háskóla Islands. Einn af kennurum mínum var Sigurður heitinn Nordal.
Hann hafði þann sið - í ríkara mæli en venjulegt var þá - að fá nemendum
sínum verkefni að vinna. Eftir hæfilegan frest skyldu þeir halda erindi um
niðurstöður sínar í kennslustund. Það hlaut að koma að mér eins og öðrum.
Fyrir jól 1942 kvaddi Nordal mig á sinn fund og gerði mér að liuga að nafna-
felum í Bósarímum. Hugmyndin var að hefja nýtt ár með pistli um þetta efni.
Fljótt fékk ég pata af því, að hér væri um að ræða galdra, sem ekki væri heiglum
hent við að fást. Allir hlógu og ég líka. Ég held ég cvirði í engu minningu
meistarans, þótt ég segi eins og er: Ég leit á verkefnið sem grikk. Eftir áramót
hringdi Sigurður til mín og spurði, hvernig gengi. Þótt ótrúlegt sé, gat ég svarað
því til, að sennilega hefði ég álpazt á lausn. „Datt mér ekki í hug,“ sagði Sigurður,
og er það mesta lof, sem ég hef fengið um dagana.
Flinn 9. febrúar 1943 var haldin rannsóknaræfing og ræddar „nafnafel-
urnar í Bósarímum". Til slíkra funda efndi Nordal oft. Var þá jafnan boðið
lærðum mönnum utan skólans, „stórmennum", eins og Nordal nefndi stundum
gesti sína. Ekki vissi ég betur en erindið, sem ilutt var að þessu sinni, félli í
sæmilegan jarðveg. Man ég sérstaklega eftir Birni K. Þórólfssyni og minnist
hans með þakklæti fyrir orð, sem hann mælti að erindi loknu.
Þegar ég nú lít á blöðin, sem ég las af endur fyrir löngu fyrir félögum
mínum í skóla og nokkrum lærðum mönnum, hrýs mér hugur. Þroskaleysið,
kunnáttuleysið og alger skortur reynslu getur engum dulizt. Með þessu er þó
ekki sagt, að hinir vísu feður hafi látið blekkjast. Glópalán er líka lán, munu
þeir hafa hugsað og tekið viljann fyrir verkið. Huggunin er sú, að sá, er urn
ijallaði, var hrár og ósoðinn stúdent á öðru námsári. Nú, þó að ekki sé af miklu
að státa, hefur manni þó - óhjákvæmilega - lagzt eitt og annað til. En sennilega
hefði ég aldrei rifjað upp meira en þrjátíu ára gamalt ævintýri af engu tilefni.
Á fyrra ári komu út Bósa rímur í nýrri útgáfu. Að henni stóð Stofnun