Andvari - 01.01.1979, Qupperneq 10

8
JÓN ÞÓRARINSSON
ANDVARI
foreldra Þuríðar í Símonarhúsum. Um afa sinn og ömmu átti Páll hinar
ljúfustu minningar. Einkum mun hann hafa verið hændur að Þórdísi,
ömmu sinni, enda minntist hann með mikilli hlýju samverustundanna
með henni í eldhúsi og fjósi, jregar hann var barn. Þórdís var língerð kona,
dökkhærð, með suðrænu yfirbragði. Bjarni var karlmenni, mikill sjó-
sóknari og dugandi bóndi. Hann var húmoristi, að sögn Páls, og háðskur
í tilsvörum, en þó græskulaus. Með honum fór Páll á engjar, rekafjöru og
hrognkelsaveiðar.
Ekki mun hafa verið auður í búi í Símonarhúsum fremur en öðrum
býlum á Stokkseyri um aldamótin, en þó mun Isólfur hafa bjargazt sæmi-
lega með fjölskyldu sína. Hann vann alla vinnu, sem til féll, stundaði bú-
skap jafnhliða sjósókninni og var eftirsóttur læknir í nærsveitum, þegar
ekki náðist til lærðra lækna. Lágreist og fátækleg mundu nú Jjykja jrau
húsakynni, þar sem Páll Isólfsson sleit barnsskónum, hlaðin að mestu úr
torfi og grjóti, og arinn heimilisins hlóðir í fornlegu eldhúsi. J) En heimilis-
lífið var „fallegt og gott“, að sögn Páls. „Afi og amma voru mjög samrýnd.
Það var lítið talað á heimilinu og aldrei að óþörfu. Þar ríkti friður. . . . Eg
man aldrei eftir, að það væri rifizt í Símonarhúsum eða sagt styggðar-
yrði við nokkurn mann.“
En jiröngt mun hafa verið þarna, og að fáum árum liðnum réðst ís-
ólfur í að byggja sér og fjölskyldu sinni nýtt hús skammt fyrir austan
Símonarhús. Það hlaut nafnið ísólfsskáli. Þangað fluttist fjölskyldan,
þegar Páll var fjögurra ára gamall. Llm sama leyti gerðist annar ekki síður
mikilsverður atburður, þegar fyrsta hljóðfærið, harmóníum, kom á heimilið.
Menningarlíf var, þrátt fyrir fátækt og erfiða lífsbaráttu, með ólík-
indum mikið og blómlegt á Stokkseyri og Eyrarbakka um aldamótin, og
áttu jreir bræður frá Syðra-Seli ekki lítinn jrátt í því, svo sem fyrr var að
vikið. Auk jieirra Bjarna og ísólfs, sem áður er getið, er jrar að nefna Jón
Pálsson, sem um þessar mundir var organleikari í Eyrarbakkakirkju, og
Gísla bónda í Eloftúni, sem einnig lék á orgel og samdi lög. Er það allrar
athygli vert í Jressu sambandi, að það mun hafa verið Jón Pálsson og kirkju-
kórinn á Eyrarbakka, senr frumfluttu Hátíðasöngva séra Bjarna Þorsteinsson-
ar urn aldamótin, áður en Jreir höfðu heyrzt í Reykjavík eða annars staðar.
En hljóðfæri voru fá á Stokkseyri, og píanó var þar ekki til. Slíkan
munað var aðeins að finna í „Húsinu" á Eyrarbakka. Þegar ísólfur átti
!) Rissmynd Páls af bænum í Símonarhúsum er prentuð í bókinni Páll ísólfsson eftir Jón
Þórarinsson (Rvík. 1963). Myndin var gerð eftir minni á fullorðinsárum Páls.