Andvari - 01.01.1979, Blaðsíða 16

14
JÓN ÞÓRARINSSON
ANDVARI
Hinn al: trægustu kennurum skólans var próf. Karl Straube, sem
talinn var einhver snjallasti organleikari þessa tíma. Frægð hans náði alla
leið til Islands, og hafði verið gert ráð fyrir því, áður en Páll fór að heiman,
að til þessa snillings skyldi hann leita. Eftir nokkurra mánaða undirbúnings-
nám í píanóleik og öðrum greinum tók Straube við honum til kennslu og
var aðalkennari hans eftir það. Frá honum verður meira sagt hér á
eftir.
Páll lagði ákaflega hart að sér við námið og notaði hvert tækifæri til
að afla sér sem víðtækastrar þekkingar. Mesta stund lagði hann að sjálf-
sögðu á orgelleikinn, sem var aðalgrein hans, en meðal annarra náms-
greina voru píanóleikur, hljómfræði og kontrapunktur, saga, formfræði og
tóngreining (Musikanalyse). Meðal kennara hans voru margir frægir menn,
og verða hér taldir nokkrir, sem hann minntist jafnan með þakklæti.
Robert Teichmúller var kennari hans í píanóleik um tveggja ára skeið,
en hann var talinn einn fremsti píanókennari síns tíma. Hann sýndi Páli
mikla vinsemd, ov var Páll oft gestur á heimili hans.
Hans Grisch var fyrsti kennari Páls í hljómfræði, og taldi Páll hann
einhvern bezta kennara, sem hann hefði kynnzt. Samvera þeirra varð
stutt, því að Grisch var kvaddur í herinn, skömmu eftir að heimsstyrjöldin
hófst, en vinátta þeirra hélzt, meðan báðir lifðu.
Emil Paul var velþekktur höfundur kennslubóka í ýmsum tónfræði-
greinum. Hann kenndi Páli kontrapunkt, kanon og fúgu. Kennslubók
hans í hljómfræði notaði Páll síðar við kennslu hér í Tónlistarskólanum.
Stephan Krehl, sem síðar varð forstöðumaður Tónlistarháskólans, hélt
fyrirlestra um formfræði og tónlistarsögu og fléttaði inn í þá margvíslegum
fróðleik, sem Páli þótti gagnlegur. Arnold Schering, sem var frægur tón-
vísindamaður, en nokkuð umdeildur, flutti einnig fyrirlestra um tónlistar-
sögu, sem athygli vöktu.
Max Reger, sem vafalaust má telja ineðal gáfuðustu tónskálda þessarar
aldar, flutti fyrirlestra um tóngreiningu, þar sem hann braut til mergjar
og skýrði verk meistaranna. Páll taldi sér mikils virði að hafa fengið að
njóta tilsagnar hans, þótt ekki væri nema í þessum fyrirlestrum. En Regers
naut ekki lengi við úr þessu. Idann lézt árið 1916.
Þessa menn alla og ýmsa fleiri af kennurum sínum mat Páll ætíð
mikils. En aðalkennari hans, Karl Straube, var þó sá, er honum þótti lang-
mest til koma, og sennilega helur hann haft á Pál dýpri og varanlegri áhrif
ejj nokkur maður annar, sem hann mætti á lífsleiðinni. Páll kom?t $vo að