Andvari - 01.01.1979, Blaðsíða 33

andvari
páll ísólfsson
31
þeirra þrjú eru Jón, yfirskoðunarmaSur véla FlugleiSa, Einar, skólastjóri og
rithöfundur, og ÞuríSur, söngvari og söngkennari. Kristín andaSist 1944.
AriS 1947 kvæntist Páll öSru sinni, Sigrúnu Eiríksdóttur, sem lifir mann
sinn og bar meS honum sjúkdómsok síSustu áranna af sjaldgæfri hugprýSi
og fórnfýsi. Dóttir þeirra er Anna SigríSur, kennari.
Páll hélt ætíS mikilli tryggS viS átthaga sína á Stokkseyri og var tengdur
þeim óvenju traustum böndum. Þessi tengsl voru innsigluS á sextugsafmæli
hans, 12. október 1953, meS því aS sveitungar hans í Stokkseyringafélaginu
í Reykjavík gáfu honum sumarbústaS þar eystra, á fögrum staS á sjávar-
bakkanum austan viS þorpiS. HúsiS, sem nefnt var ísólfsskáli, var afhent
honum aS viSstöddu miklu fjölmenni. I laustiS 1961 kom upp eldur í hús-
inu mannlausu, og brann þaS til kaldra kola. En á rústunum reis þegar nýr
ísólfsskáli, enn veglegri en hinn fyrri. Þetta hús varS annaS heimili þeirra
Sigrúnar, og undi Páll sér hvergi betur en þar.
Páll ísólfsson lét ekki mikiS af tónskáldskap sínum og hafSi meira aS
segja stundum viS orS fyrr á árum, aS hann teldi sig ekki vera tónskáld. Hann
leit á sig sem organleikara fyrst cg fremst. ÞaS mun Baeh hafa gert líka. En
hann notaSi tómstundir sínar til tónsmíSa, alltof naumar tómstundir, eink-
um á því æviskeiSi, þegar hann var eflaust bezt í stakk búinn til afreka á
þessu sviSi. Engu aS síSur eru mörg af verkum hans meSal þess, sem hæst
ber í íslenzkri tónlist til þessa dags: sönglagaperlur, sem snortiS hafa hvers
manns hjarta, píanó- og orgelverk, sem aS handbragSi og reisn bera af
flestu eSa öllu öSru, sem íslenzkir menn hafa látiS frá sér fara af því tagi,
leikhústónlist, sem gætt hefur marga sýninguna lífi og lit, kór- og hljóm-
sveitarverk, sem gert hafa marga hátíSastundina stórum hátíSlegri en ella.
Sá maSur, sem slíkan arf lætur eftir sig, hefur veriS tónskáld, hvaS sem
hann sjálfur segir um þaS, - mikiS tónskáld á mælikvarSa okkar Islendinga.
Þegar litiS er á skrá yfir verk Páls Isólfssonar,1) vekur þ:S athygli, aS
hiutfallslega rnörg hinna stærri þeirra eru samin fyrir ákveSin tilefni, svo
sem Alþingishátíðar- og Skálholtsliantöturnar, sem báSar eru nefndar áSur,
tvær Háskólakantötur, önnur viS ljóS eftir DavíS Stefánsson frá Fagraskógi,
hin viS texta Þorsteins Gíslasonar, hljómsveitarforleikurinn viS vígslu ÞjóS-
leikhússins og ef til vill fleiri. Hér mætti og telja leikhústónlistina: viS
Gullna hliðið eftir DavíS Stefánsson, Veizluna á Sólhaugum eftir Henrik
Ibsen, Fyrir kóngsins mekt eftir SigurS Einarsson og Niels Ehhesen eftir
J) 1 'bókinni Páll ísólfsson eftir Jón Þórarinsson (Rvík 1963).