Andvari - 01.01.1979, Síða 75

ANDVARI
HALLÆRI OG HNEYKSLISMÁL
73
Kom Guðmundur Jónsson með konu og 3 börnum á hrepp sinn hér. Fór ég út á
Strönd að koma þeim niður. Kom 1 barninu niður á Krossi.
6. ágúst harmar hann og, hvað margt fó'lk sé að flvtjast til Ameríku, en oftast
var fátækt orsök útflutningsins.
Heyskapurinn 1881 byrjaði 25. júlí og gekk hægt þangað til 17. september:
..Snjókrapaveður; snjóaði í fjöll. . . . Fékk ég af töðu og skafningi alls 74 hesta
og af útheyi 138, dálítið óhirt.“
Því miður segir séra Þorsteinn ekki, hvað hann ætlaði að fóðra margar skepnur
á þessu heyi, en vorið 1881 sendi hann 121 geldfé til hagagöngu, og næsta vor
voru kvía-ærnar 76. 31. desember 1881 lvsir hann svo árinu:
Nú er þetta ár á enda, sem hefur verið hart og kuldasamt ár; víkingsvetur í fyrra
og mestu frostgrimmdir og hagleysa, vorið og sumarið kalt og þurrviðrasamt,
grasvöxtur því lítill einkum á harðvelli, og heyföng manna með minna móti.
Sumstaðar fór aldrei frost úr jörðu allt sumarið. Blíðutíð frá höfuðdegi til þess í 3.
viku jólaföstu, síðan snjóar. Veðráttan oft á haustinu og vetrinum mjög óstillt.
Veikindi lítil og manndauði lítill. Verzlun ekki hagfelld landsbúum. Sumstaðar
talsverður afli, en sumstaðar lítill.
Snemma 1882 var veðrið mjög misjafnt, en ekki var innistöðuveður eða
hagleysi fyrr en um páska (9. apríl), 'þcgar norðaustanstormur skall á, með frosti
og snjókomu, og hélzt iHviðrið til 5. maí. 19. apríl skrifar séra Þorsteinn svo:
Norðaustan stormur og kalt. Fór ég um kvöldið út að Búlandsnesi. Þannig er þessi
vetur á enda, sem hefur verið hér í Múlasýslum frostvægur og snjóléttur, svo
sjaldan hefur orðið haglaust, en hryðjasamur og veðrasamur, og skepnur manna
eru því víða magrar og farnar að falla úr vesæld, og verður mikill fellir víða
einkum í Skaftafellssýslum, ef vorið verður kalt.
Og vorið reyndist mjög kalt.
5. maí. Norðan stormur og kalt. Er hafísinn kominn inn í fjörð. Náðust 3 bjarndýr í
Berufirði.
9. júní. Hægur norðanvindur og kuldi. Fór ég út á skipin í Gautavík, sem eru
þar 8 og hafa legið þar síðan fyrir Hvítasunnu (28. maí). Hafísinn inn að Hrauna-
nesi.
15. júní. Þurrt, en kalt veður. Hafís inn að Leirubotni. Lítill gróður kominn.
Presturinn skrifar lítið um líðan fjárins, enda búskaparáhugi hans sýnilega í
minna lagi, en 8. júlí, þegar fært var frá, hafði hann 76 ær í kvíum, en lömbin
voru ekki nema 72. Veðrið var að mestu leyti sæmilegt í júlí og ágúst, eða heldur
hetra en Þorvaldur Thoroddsen segir í Ferðabókinni (1. bindi, bls. 73), að hafi
verið á Djúpavogi: „Sumarið 1882 var þar þoka nærri á hverjum degi, því
hafís var að hrekjast fyrir landi.“ 20. október skýrir séra Þorsteinn svo frá
sumrinu: