Andvari - 01.01.1979, Qupperneq 115

andvari
GAMANSEMI SNORRA STURLUSONAR
113
Egill Skalila-Grímsson hefur á einunr stað (í 61. kap.) orð á því, að hann sé
ljótur, og segist ekki kippa sér upp við það:
Erumka leitt,
þótt Ijótr séi,
hjalma klett
af hilmi þiggja.
Egluhöfundur dregur í engu úr þessu og skerpir það enn betur fyrir manni
með að lýsa í sömu svifum vænleik Þórólfs bróður hans. Fór höfundur líkt að
i upphafi sögunnar, þar sem hann kynnir þá bræður, Þórólf og Grím Kveld-
Ulfssyni, og tekur sú lýsing ekki einungis til yfirbragðs þeirra og skaplyndis,
heldur einnig til athafna þeirra. Þórólfur býst í hernað, og fær faðir hans honum
langskip. Elann og synir Berðlu-Kára liggja í víking, og hefur Þórólfur heim
marga dýrgripi.
Grínrur gerist hins vegar hinn mesti smiður, hagur bæði á tré og járn.
>>Hann fór oft um vetrum í síldfiski með lagnarskútu ok með honum húskarlar
margir.“
Hér blasa andstæðurnar við: Sumandking og síldfiski um vetrum, lang-
skipið oglagnarskútan, höfðingjar og húskadar, dýrgripir og munir þeir, er smíð-
aðir verða úr tré og járni.
A þessum andstæðum er síðan alið öðru hverju fram eftir sögunni, og
henni lýkur á hugleiðingu höfundar um hið sundurleita Mýramannakyn.
Vér skulum nú taka þar til, sem Egill Skalla-Grímsson er kominn utan
á iund Þóris hersis Hróaldssonar ásamt Þórólfi bróður sínum:
Síðan fór Þórólfr til Þóris, sem hann hafði sagt, ok fekk þar allgóðar við-
tökur. Bauð Þórir honum at vera með sér. Þórólfr sagði, at hann myndi þat
þekkjast, - „ok er sá maðr með mér, at þar skal vist hafa, sem ek em.
Hann er bróðir minn, ok hefir hann ekki fyrr heiman gengit, og þarf hann,
at ek veita honum umsjá." Þórir sagði, at þat var heimult, þó at Þórólfr vildi
fleiri menn hafa með sér þangat. „Þykkir oss,“ segir hann, „sveitarbót at bróður
þínum, ef hann er nökkut þér líkr.“
Kennir hér undir niðri mikillar gamansemi. Þórir hefur þegar séð, hve
gerólíkir þeir bræður voru, og má eigi við bindast að henda þar gaman að.
Þótt lýsing Egils í 55. kap. sé stórfengleg, brosir maður að henni í lokin.
þegar Egill tekur að hleypa brúnum. Og er ekki næstum sem maður heyri
sniellinn, þegar brýn hans fara síðar í lagr
Síðan fór Egill með sveit sína á fund Aðalsteins konungs ok gekk þegar
lyrir konung, er hann sat við drykkju. Þar var glaumr mikill. Ok er konungr
Sa> at Egill var inn kominn, þá mælti hann, at rýma skyldi pallinn þann inn
°æðra fyrir þeim, ok mælti, at Egill skyldi sitja þar í öndvegi gegnt konungi.
Egill settist þar niðr og skaut skildinum fyrir fætr sér. Hann hafði hjálm á
höfði ok lagði sverðit um kné sér ok dró annat skeið til hálfs, en þá skelldi hann