Andvari - 01.01.1929, Qupperneq 106

102
Þættir úr menningarsögu Vestmannaeyja
Andvari
hafnir sér saman, þegar færa varð skipin langa leið.
Þegar sett var í hrófin, var gefið tóbak og brauð eða
staup. ]afnan var siður að hafa milli vertíða niður í
hrófi einn góðan bát með öllum fargögnum, sem hægt
væri að grípa til, ef með þurfti til björgunar; fengu eig-
endur bátsins lítils háttar styrk hjá bátaábyrgðarfélagi
Vestmannaeyja, sem mun vera elzta bátaábyrðarfélag
hér á landi. Var þetta fyrsti vísirinn til björgunarbáts
hér. Hér var og snemma ekknasjóður fyrir ekkjur
drukknaðra og hrapaðra manna.
Draga út. Það var kallað að draga út, þegar róinn
var fyrsti róðurinn á vertíðinni. Þeir ætla að draga út
á morgun, var t. d. sagt. Sjaldan eða aldrei var dregið
út á mánudögum.
Útdráttardagur, fyrsti dagurinn, sem róið var á ver-
tíðinni. Vertíðin byrjaði venjulega upp úr miðjum vetri,
eða um kyndilmessu.
Útdráttarveizla, -u, kvk., glaðningur, sem hverri skips-
höfn var haldinn, jafnaðarlegast kaffiveizla, á útdráttar-
daginn, og gengu sjómenn, er þeir komu af sjónum á
útdráttardaginn, í útdráttarveizluna, stundum í öllum sjó-
klæðum, ef þeir urðu naumt fyrir. Þetta var alsiða í
Vestmannaeyjum þar til er hætt var að halda úti á opnum
bátum. Auk útdráttarveizlunnar, sem skipseigendur héldu,
gerðu þeir skipshöfnunum svipaðan glaðning tvisvar til
þrisvar á vertíðinni.
Kalla, -aði, -að, kveðja menn til róðurs. Þeir eru
farnir að kalla, skyldi verða kallað í dag, sögðu menn.
Þar af talshátturinn: »Ekki verður snemmkallað á morg-
un«, þegar menn máttu hvíla sig frá önnum. Hver há-
seti skyldi vera við sinn keip frá kyndilmessu til loka
og skyldur að hlýða á þeim tíma lögkalli formanns.
Formaður annaðist köllunina og mátti hann eða sá, er