Andvari - 01.01.1882, Blaðsíða 109

jarðskjálíta.
105
landökjálftar bafi orðið að nokkrum mun. Hvergi hafa
jarðskjálftar verið jafntíðir, og eins skaðlegir, eins og í
Ölfusi; þar næst gengur Grímsnes, Fiói, Skeið, Holta-
mannahreppur, Kangárvellir og Fljótshlíð. Öll þessi
héruð liggja á hinu mikla suðurundirlendi íslands, og
þegar að er gáð, er eðlilegt að jarðskjálftar séu hér tiðir.
Hekla er á miðju undirlendinu, og þegar hún gýs, eða
einhver umbrot verða í uudirdjúpunum, þá er náttúrlegt,
að héruðin hristist, sem í kring eru. far sem hálendi
og undirlendi mætast, etu íiestar sprungur í jörðu og
meiri missmíði en annarstaðar, af því að þar mætast
þau jarðlög, sem hæst eru hafin, og hiu, sem neðst
liggja. Á samskeytunum er því eðlilegt, eins og fyrr
hefir verið frá sagt, að jarðlögin hefjist og byltist þar
upp og niður, er þau leita að jafnvægi, og við það komi
hræringar á landið í kriug; einkum er það eðlilegt ef
jarðskjálftar verka náiægt. Af þessu kemur það, að
jarðskjálftar eru svo tíðir í Öifusi og Grímsnesi, sem
liggja vestast á undirlendinu, þar sem takmörk þess eru
við fjallahryggina og heiðarnar, er ganga út á Iteykja-
nes, og í Fijótshlíð, sem liggur austast á láglendinu
við hin samskeytin. fess er eigi getið í bókum við
nærri aila íslenzka jarðskjálfta, hve uær á áriuu þeir
hafi orðið, og er því ekki hægt að geta sér til með
neinni vissu, hvort þeir eru tíðari á einum árstíma en
öðrum. Ef farið er eptir þeim íáu landskjálftum, sem
menn vita um, þá sýnast þeir flestir hafa orðið á vetrum,
nokkru færri vor og haust, og fæstir á sumrum. |>ó
er eigi hægt að byggja neitt á þessu með vissu.
J>egar fýst hefir verið jarðskjálftum á íslandi, hefir
optast vantað í lýsingarnar áreiðaniegar sagnir um það
við jarðskjálftana, sem mest er í varið, ef út úr því
ætti að draga eitthvað, sem leiddj til þess, að menn
fengju vissu um, hveruig þeim er hér varið, hve hart
þeir fara, hve djúpt þeir eru, o. s. frv. Til þess nú að