Andvari - 01.01.1882, Blaðsíða 116

112
Um landbúnað
allvíða tekið að sljetta tún sín, helzt á Suðurlandi; að-
ferðin er sú, að menn rista allan grassvörðinn ofan af,
og síðan er sijettað undir, að því búnu er mykja borin
á moldina, og síðan tyrft yfir með grassverðinum. þ>að
fer nærri lagi, að 70 dagsverk gangi í að sljetta dag-
sláttuna og kostar það hjer um bil 160 krónur. fað
er hreinn og beinn ágóði fyrir bændur að sljetta tún sín,
því að bæði verður grasvöxturinn töluvert meiri nokkur
ár á eptir, um leið og öil vinnan verður ijettari og
áburðurinn verður drýgri á sljett tún en þýft.
A vorin eða haustin er borið á túnin, og þau eru
varin fyrir öllum skepnum frá því á vorin fram að
siætti. Túnaræktin og kúafjöldinn haldast jafnan í
hendur, það er því hryggilegt að vita til þess hvernig
kúnum hefur fækkað á landinu jafnt og þjett, en því er
aptur samfara að túnin hafa minnkað og farið í órækt.
fegar sumarið er kalt bregðast manni opt útengjar og
illa ræktuð tún, en sjaldan sem aldrei bregðast tún, sem
vel er með farið. Túnaræktin er mesta velferðarmál
Islands, ef landinu á að fara fram, og er óskanda að
bændum verði það sem ljósast, svo að þeir reyni heldur
að færa út tún sín, en að láta þau minnka.
Engjarnar eru opt góðan kipp frá bæjunum. Heyið
sem af þeim fæst er mjög misjafnt að gæðum og sprettan
fer vanalega eptir því, hvort vatni er veitt á engjarnar,
eða eigi. Á íslandi er það hentugast og arðsamast að
halda vatninu stífluðu á engjunum, seytluveilingar geta
og í stað og stað komið að notum, og á vorin er lækjum
sumstabar hleypt yfir túnin, en þeirri aðferð verður óvíða
komið við til verulegra bóta.
Jökulvatn er langbezt til vatnsveitinga, og hefur
það víða bætt engjar að svo stórum mun, að þar geta
fengizt 10—15 hestar af engjadagsláttu, þar sem án
vatnsveitinga ekki fást meira en 3—5 hestar af jafn-
stórum bletti. Af öllum heyafla landsins er taðan á