Andvari - 01.01.1882, Blaðsíða 114
110
Um landbúnað
það var talið sjálfsagt, að þeim væri eigi lengur líft að
búa við slík kjör.
Til allrar hamingju varð ekkert úr þeirri ráðagjörð,
og hina síðastliðnu öld hafa slík harmkvæli eigi borið
að höndum í annað sinn.
Fólksfjöldi landsins á ymsum tímum hefur verið
svo er nú skal greina.
1703............ 50,400 •)
1708............ 34,000
1769............ 46,000
1791............ 39,700
1800............ 45,900
1850............ 59,100
1860............ 66,900
1877............ 72,000
í hallærinu, árið 1603, dóu hjer um bil 9000 manns,
árin 1674—75 dóu í tveimur sýslum á Norðurlandi
2500, 1752—59 nálega 9000 og 1783—85 hjer um bil
9700 manna*) **).
Á 18. öld gjörði stjórnin ymsar tilraunir að bæta
jarðarræktina á íslandi. Sumarið 1752 voru 6 danskir
bændur sendir til landsins til þess að reyna hvort eigi
mætti stunda kornyrkju á íslandi. þ>eir gáfust eig; upp
við tilraunirnar fyr en árið 1758, en þáhjelduþeir heim
svobúnir, sem vonlegt var. Garðyrkjumaður uokkur,
Jón Grímsson að nafni, átti að kenna íslendingum garð-
yrkju, en svo er frá sagt, að honum yrði lítið ágengt.
Á þessari öld reyndu og fleiri sig við kornyrkju, einn
þeirra var stiptamtmaður Thodal á Bessastöðum, og var
*) Skýrslur um landshagi á íslandi 1861.
**) Hannes FinnBson: Um mannfækkun af haliærum á íslandi.
Magnús Stephensen: Island i det attende Aarhundrede.