Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Blaðsíða 6

80
Tímarit lögfrœSinga
fyrir augum löggjafanna af ástæðum þeim, sem látnar
voru uppi og áður voru nefndar.
2. Samkvæmt frumvarpinu áttu sakadómarar í Reykja-
vík að vera þrír til fimm. Það er kunnara en frá þurfi að
segja, að fjöldi opinberra mála er svo mikill í Reykjavík,
að sakadómara er alveg ógerlegt að rannsaka þau sjálf-
ur og dæma, heldur verður hann þar að neyta starfs full-
trúa sinna, sem þó eiga að vinna í nafni hans og á hans
ábyrgð. Höfundum frumvarpsins þótti slík skipun óheppi-
leg og lögðu því til, að sakadómaraembættið yrði svo
skipað, að þeir menn, sem opinber mál rannsaka og dæma,
gerðu það í sínu nafni og á sína ábyrgð. Enginn hefur
neitað því, að tillaga þessi ætti fullan rétt á sér, en kostn-
aðaróttinn sagði hér einnig til sín.
3. Höfundar frumvarpsins lögðu það til, að skipaður
yrði rannsóknarstjóri í Reykjavík, er sérmenntun hefði
í rannsókn opinberra mála og stýrði rannsólmum lög-
reglumanna þar og annars staðar eftir föngum og þörfum.
Þingið vildi ekki hafa slík ákvæði í lögum, enda þótt eng-
inn muni hafa neitað því, að þau væru til bóta. Var kostn-
aðarauka enn fyrir borið.
Þegar sýnt þótti, að frumvarpið mundi ekki hljóta sam-
þykki alþingis að sinni, meðan það hefði þessi fyrirmæli
að geyma, þá var það ráð tekið að nema þau öll úr frum-
varpinu og breyta því að öðru leyti til samræmis við
brottnám nefndra ákvæða. Þannig breytt var frumvarpið
svo lagt fyrir alþingi 1950. Hlaut það síðan samþykki
þingsins 20. febrúar 1951 með örfáum breytingum, sem
getið verður að nokkru á sínum stöðum hér á eftir, og
staðfestingu forseta 5. marz 1951. Eru lögin nr. 27 í
A-deild Stjórnartíðindanna og bera sama heiti sem í
frumvarpinu: Lög um meðferS opinberra mála. Þau eru
í XXIV köflum og 202 greinar alls. Þau skulu koma til
framkvæmda 1. júlí 1951. Þykir því hæfa að helga þeim
rúm í þessu hefti Tímarits lögfræðinga. Ætti það að
minnsta kosti að verða til þess að vekja athygli laga-
manna á lögunum, sem munu með einhverjum hætti snerta