Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Blaðsíða 26

100
Tímarit lögfræSinga
að hann sé aldrei prófaður samfellt 6 klukkustundir, með-
an aðrir sakaðir eða vitni eru prófuð, og er ekki bann
við því lagt, ef segja má, að maðurinn fái samt nægan
svefn og næga hvíld. Annars má þess geta, að lögreglan
skal sjá til þess, að maður sé leiddur fyrir dómara svo
fljótt sem unnt er, samkvæmt 65. gr. stjórnarskrárinnar,
ef hann hefur verið handtekinn, en utan kaupstaða má
þó vel vera, að nokkur tími verði að líða frá handtöku og
þar til er dómari getur tekið málið í sínar hendur, og er
þá ekki ómögulegt, að sökunautur þurfi þeirrar verndar
gagnvart lögreglumönnum, sem í 3. málsgr. 40. gr. getur.
Lögreglurannsókn gegn tilteknum manni, sem hætt hef-
ur verið við, má ekki taka upp af nýju, gegn þeim manni,
nema ný sakargögn séu fram komin eða líkleg til að koma
fram, enda sé sök ekki fyrnd eða saksókn felld niður.
Þó gildir þetta ekki, ef rannsókn má telja nauðsynlega
til að hafa uppi skaðabótakröfu, sem stendur aðilja á
nægilega miklu, 2. mgr. 42. gr.
Sakaður maður á heimtingu á vottorði lögreglustjóra
eða sakadómara (í Reykjavík) um það, að rannsókn hafi
verið felld niður, 3. mgr. 42. gr.
VII. Hald á munum.
Fyrirmæli um þetta eru í VI. kafla laganna. Þó að al-
menn lagafyrirmæli hafi ekki áður verið um hald á mun-
um, sem taldir voru standa í sambandi við refsiverð brot,
þá hefur ekki verið vafi um heimild bæði dómara og lög-
reglu til slíks, enda var hreppstjórum boðið í 9. gr. hrepp-
stjórareglugerðar 29. apríl 1880 að taka í vörzlur sínar
slíka muni, semja skrá yfir þá og einkenna á viðeigandi
hátt. Aðalákvæði um þetta eru nú í 43. gr. laganna. Leggja
skal hald á muni, sem sönnunargildi hafa eða ætla má
hafa, svo sem munir, sem hafðir hafa verið til framn-
ingar brots eða til eru orðnir fyrir brot eða upptæka skal
gera, og eru meðal muna þessara talin skjöl. Ekki hefur
það verið tilætlunin að rýmka heimild til nokkurrar teg-
undar þessara aðgerða frá því, sem í 66. gr. stjórnarskrár-