Búnaðarrit - 01.01.1902, Blaðsíða 58
54
hinum & miðri leið. Áhugi þeirra á jarðarbótum, er ekki
í’ólginn í því að vilja sýnast, eða ná i nokkurar krónur úr
landssjóði, sem styrk. En hann kemur fram í því að hætu
jarðirnar og auka framleiðslu þeirra. Þannig koiri áhugi
manna þar mér fyrir sjónir, og þaunig skyldi eg hann.
Hiuar helztu jarðabætur, sem gjörðar hafa verið áHér-
aði og í Pjörðuin, eru túnasléttur, og girðingar á stöku stað.
— Það er engiun vafi á því, að það er túuræktin, sem fyrst
og fremst þarf að sinna þegar um jarðabætur er að ræða
á Austurlandi. Túuin eru þar mjög víða alveg ógirt, og
meir og minna þýfð. I Fljótsdal og á Jökuldal eru þau
sumstaðar slétt frá heudi náttúrunnar; en eigi að siður geta
þau tekið á móti bótum í þessum sveitum. Yfir liöfuð er
túuræktinni alstaðar ábótavant, og túnin geta tekið miklum
umbótum nálega alstaðar. Það þarf að girða þau og slétta
og hér um bil undantekningarlaust, iná auka þau, eða færa
Jiau út. Viða eru raklendar fitjar í túnunum og utan við
þau. Þessar fitjar þarf að þurka með lokræsum eða opu-
um skurðuin. Ef þær eru mjög blautar, og jarðvegurinu
laus í sér, eru opnir skurðir betri. Þess verður vel að
gæta, hvort sem ræsin eru höfð opin eða lokuð, að leggja
þau haganlega eða þannig, að þau þurki sem bezt. Þetta
er því meir áríðandi, sem lokræsla er vaualega kostnaðar-
söm.
Hvað girðiugar snertir, þá er oft vaudi að kveða á um
það, hvernig og úr hvaða efni só hentugast að girða. Grjót
er víða af skornum skamti og suinstaðar erfitt að afla þess.
En þar, sem það er við hendina eða eigi mjög erfitt að
afla þess, þá er sjálfsagt að nota það. Góð inýrarstunga
er sjaldgæf, en þar sem hennar verður aflað þá má nota
hana. Sandkend jörð eða leirvelta er endiugarlaus, og ó-
nýt til girðinga. Vörsluskurðir eru góðir þar, sein þeim
yerður komið við. En Jiar sem ekki or grjót og skurðir
verða eigi gjörðir, ætti helzt að girða ineð gaddavír og járn-
stóipuin. Torfgarðar eru einhverjar hinar lökustu girðiugar
hvar sem er, því þeir endast vanalega illa. Sérstaklega er