Búnaðarrit - 01.01.1902, Page 218

Öiö
Að birkið þreifst ekki vel orsakast af því að það þolir illa
ílutning vegna þess að rótin skræluar svo fljótt, annars er
engin efi á að þessi trjátegund. vorður aðaltréð hór á landi,
en þá verður að sá til hennar eða bíða þangað til hún fæst
úr ísleuzkum græðireitum.
í þessum nefndu skógræktarteigum er enn fremur gjörð
tilraun með fræsáningu af flestum áðurnefndum tegundum
og nokkrum fleiri harðgjörfum, t. d. „Norðlandsgreui“ (picea
excelsa borealis og p. obovata) og norsku birki. Præið héf-
ir spírað og verður væntanlega að góðum plöntum en hirð-
ingiu verður þar ekki eins góð eius og í græðireitum svo
búast má við meiri vanhöldum þess vegna.
Þess var aldrei að vænta að allar tegundirnar muudu
þrífast, þar eð þetta var að eins tilraun.
iPað liggur í augum uppi að ekki mátti hætta við þess-
ar fyrstu tilraunir, heldur þyrfti að auka þær og stofnagræði-
reiti svo ekki þurfi að fá erlendar plöntur.
Allar tilraunirnar sýna það að reyniviður og cembra-
fura þrífast alstaðar vel. Þess mátti vænta af reyniviðnum
af því hann vex hór og þar í skógum og víða í görðum.
Að öllum líkindum mun reyniviðurinn fá sömu þýðingu hér
á landi eins og fjallafuran í Danmörku, bæði til að koma
rækt 1 jarðveginn og til skjóls og ef til vill sem veruleg
skógtré. Það er fallegt tró og nota má hanu að miusta
kosti til eldsneytis. Kostur er það að reyniviðarplönturnar
þola vel flutning.
Að cembrafuran heppnaðist svo vel mun að miklu leyti
vera að þakka því, að ræturnar eru svo útbreiddar og því
jafnframt, að fengnar voru stórar og góðar þriggja áraplönt-
ur, en önnur barrtró voru litlar tveggja ára plöntur.
E>að er í ráði að endurbæta þessa skógræktarteiga án
þess að stækka þá, en nota fó það sem alþingi hefir veitt
til að koma á fót græðireitum, til þess síðar að geta fengið
þaðan landvanar plöntur og byrjað þá á nýjura og stærri
skógræktarteigum.