Búnaðarrit - 01.01.1902, Síða 221
21S
Skógræktin mun hafa bezt skilyrði fyrir sér í skógar-
leifunum gömlu. Þar er jarðvegurinn oftast góður, jjar er
skjól fyrir ungplönturnar og þar 'verða snjóþyngsli ekki
eins mikil eins og víða annarstaðar vegna þess að snjórinn
legst jafnar í skógunum.
Beztu skógarleifarnar mundu með friðun og réttri með-
ferð verða að allgóðum birkiskógum án mikils kostnaðar.
Þótt ekki yrði aunað gjört en að afgirða þessor skógar-
leifar, er ég sannfærður um að þær mundu með timauum
verða allgóðar til eldsneytis.
Ef eg ætti að tiluefna staði, sem mér þættu fallnir til
skógræktar öðrum fremur, þá væru það skógarnir í Enjóska-
dal og 4 Hallormsstað, eun fremur Eyjafjörður, Skagatjörð-
ur og Borgarfjörður, fjallshlíðar í Miðfirði, t. d. við Staðar-
bakka, Laugardalur og ýms svæði i Arues- og Bangárvalla-
sýslum.
4. Trjátegundir.
Eyr meir munu skógar hér á laudi eingöngu liafa verið
birki, víðir og reyniviður. Engin merki hafa sést til þess,
svo eg viti, að barrtré hafi uokkurntíma vaxið hér.
Eðlilegast virðist mér það að lögð sé mest áherzla á
að rækta þær tegundir, sem vaxa hér, en þó álít eg eigi
rétt að safna f'ræi af núveraudi innlendum trjám því ekld
er ókugsandi að vöxtur þeirra, eius og haun er nú, sé orðinn
arfgengur að minsta kosti yrði að taka fræ af stærstu og
fallegustu trjánum.
Eg skal nefua nokkrar tegundir, sent að líkindum muuu
bezt fallnar til ræktunar hér á land. Birki (betula odorata
og verrucosa), royniviður (sorbus aucuparia, fennica og
scandica). Hiuar tvær síðast. nefndu að eins á Suðurlandi.
Víðir (salix phylicifolia, viminalis og alba), ösp (populus
tremula og canescens), elri (alnus glutiuosa og iucana),
greui (picea alba og borealis og abies balsaruea) og fura
(pinus cernbra og montana).
Af lauftrjánum mun birki og reyniviður fá mesta þýð-
14*