Búnaðarrit - 01.01.1902, Page 259
251
hór vairi aðalatriðið að fiuna ráðin til að hengja bjölluna á
köttinn. Fyrsta skilyrðið væri að geta visað á peningaua
til framkvremdanna og í öðru lagi fólk til að vinna og til
þess mundi tiltækilegast að koma á innflutningi.
Sigurður Þórólfsson. kennari kvað það rétt sem hann
liefði haldið fram í Plóg að hann væri upphafsmaður að
þessari kenningu, gagngerðri breytingu á jarðræktiuni. en
þeir sem áður hefðu rætt um grasfræsáningu liefðu gjört
það með þvi einu augnamiði að plægja og sá í óræktar-
móa, en hafa ekki álitið neina þörf á að hætta við þak-
sléttuaðferðina. Iíaun hofði fagnað grein B. J. hann væri
söinu skoðunar og liann, að byrja ætti á túnunum, jarðveg-
urinn væri öðruvísi þar en i útjörð og sáning mundi þar
heppnast betur. Barið væri við peningaleysi og verkfæra-
leysi, úr öllu því væri nokkuð mikið gjört. Við nýju að-
ferðina þyrfti ekki meira fó en við þá gömlu. Menu þyrftu
að læra að plægja, það mundi heppilegra að venja sig á að
nota hestkraftinn heldur en að fara að flytja hingað Pinna
og Rússa.
Einar Helgason, garðyrkjumaður kvað frummælanda
telja að eins það sanna jarðabót er gengi í þá stefnu að nota
kemiska kraftinu í jarðveginum og þegar sá skilningur væri
lagður i orðin, væri hann honum samdóma um það, að túuaslótt-
urnar væru ekki sönn jarðabót, eins og þær víðast væru gjörð-
ar. Jarðvegurinu losast reyndar í bili en hann fengi ekki
að liggja opinn fyrir áhrifum loftsins því venjulega væri þak-
ið strax. Það væri óneitanlega stór jarðabót að því að
gjöra jörðina auðuunari og alkunnugt væri það að slétturn-
ar spryttu lika betur en þýfið, byggðist það aðallega á á-
burðinum, sem borinn væri undir þökurnar og því, að hinn
árlegi áburður komi að betri notum á flatri jörð en þýfðri
og jarðrakinn yrði jafuari. Befra væri að láta flögin liggja
opin yfir veturinn og það gjörðu sumir (B. B.: Sú aðferð
er tíðust), hefði það oft verið brýnt fyrir mönnum en væri
þó ekki alment vegua þess að þökurnar þættu skemmast í
búuka um veturinn. Bezta sléttunaraðferðin vsei'i sú, sem