Hlín - 01.01.1926, Qupperneq 69

Hlln
67
sjúkdómur kemur upp; í sliku safni er m. a.: lök, sjúkra-
dúkur, leguhringir, herðagrindur, sjúkrapottar o. fl. Fátt
eða ekkert á fólk til af þessum áhöldum, og getur ekki
heldur veitt sjer þau; en til mikilla þæginda eru þau
veiku fólki. Vafalaust gætu slík söfn hjúkrunargagna
verið til mikils gagns hjer á landi, bæði í sveitum og
kaupstöðum.
Námskeið. Gott skipulag er komið á þau hjá Rauða
krossinum í Svíþjóð, og gætu þau orðið til fyrirmyndar
hjer á landi. Sjerstakt námskeið má hafa fyrir konur, er
kynnast vilja rjettri .meðferð ungbarna; annað námskeið
fyrir almenna hjúkrun, þar sem kent er að búa um
sjúkling, leggja bakstra, einföld meðferð sára o. fl. Áðrir
vilja sjerstaklega kynnast hjálp í viðlögum, hvað gera
skal til hjálpar, þegar slys eða bráða sjúkdóma ber að.
Ennfremur má kenna á sjerstöku námskeiði: heimilis-
þrifnað, ræsting íbúða, hirðing fatnaðar, varnir gegn lús,
hirðing tanna og aðra líkamsmenning. Tilgangurinn er
ekki sá, að gera hjúkrunarkonur úr nemendunum, heldur
bæta þrifnað og veita fræðslu, þannig að menn standi
ekki uppi ráðalausir, ef slys ber að, eða bráðan sjúkdóm,
Óþrifasjúkdómar. Svo nefnast sjúkdómar, sem ná
útbreiðslu fyrir vanþekking, hirðuleysi eða óþrifriað. Lúsa
óþrif og kláði eru slíkir sjúkdómar. Hjer á landi má að
vissu leyti telja sullaveikina til þessara sjúkdóma. íslend-
ingar eru eina Norðurlandaþjóðin sem sullaveik er. Sulla-
veiki fá menn af hundum, eri hundarnir fá ormana af
sollnu sauðfje eða nautgripum. Meira en hálf öld er liðin
síðan íslendingar voru fræddir um hvernig þeir gætu
útrýmt veikinni; en menn gleyma því, eða skeyta því ekki.
Hjer þart sífelda fræðslu og aðvörun, og gæti það verið
verkefni Rauða krossins; hann ætti líka að gangast fyrir
fræðslu um Iús og útrýming hennar. Fáfræðin er svo
mikil, að ýmsir halda, að lús kvikni af sjálfu sjer, og
áhyggjufuliar mæður koma til iæknisins við Barnaskóla
5*