Hlín - 01.01.1926, Side 83

Hlln
81
voru allir komnir í leikinn; karlmenn enn að búa að hús-
um og heyjum á daginn, raka gærur á kvöldin.
Plagga-tóskap skyldi lokið á veturnóttum. Pað tókst
líka búfólkinu. Pá var snúið að prjónlesinu af heilum
huga — tæta í kaupstaðinn. Haustull var mestmegnis
höfð í það, nema í »fínaband«. Góðir búmenn lögðu
hana til af fje sínu, en aðrir keyptu hana eða fengu hana
að Iáni hjá kaupmönnum. Var þess þá gætt, að hvert
hár kæmi aftur í sína búð. — Nú skipaði húsfreyja hjú-
um til verka. Hver vinnukona fjekk sinn kembara, stund-
um líka tvinnara. Hún sá honum aftur fyrir bandi eftir
þörfum. Stundum vann parið með ástúð og hljóðri spekt;
kemburnar silkigreiðar, boðandi fríðleikskonu, bandið nóg
og sljett, fögur fyrirmynd hjónabands. Hjá öðrum voru
þær slitróttar og grettar, svo fussað var við konuefninu;
komu þá hnökrar og bláþræðir á bandinu til svara, svo
upp úr slitnaði.
Mest var það smáband sem tætt var — það var í sokka,
annaðhvort eingirnis eða oftar tvígirnis. Heilsokkar höfðu
hálfa aðra fingurhæð í hnjesbót (alt mælt á löngutöng),
hálfsokkar voru aðeins þrjár fingurhæðir undir hæl. —
Telpur voru látnar göndla duggaraband handa krökkum
að prjóna úr sjóvetlinga. — Á stöku stað var unnið fína-
band. Pað var úr hærðri vorull, notað í hálfsOkka, mjög
smátt.
Aðeins börnum var sett fyrir, hve miklu skyldi afkastað.
Pegar jeg var á 9. árinu, átti jeg og systir mín (tveim
árum yngri) að Ijúka sínu sokkaparinu hvort um vikuna.
Pótti það minkunarlega lítið. Pó fór svo fyrir mjer, að
systir mín varð að hjálpa siðustu dagana fyrir jólin, að
jeg gæti staðið í skilum. — Stúlkur spunnu á daginn
meðan bjart var; prjónað var í rökrinu, sem gat varað
2 — 3 klukkustundir. Piltar kembdu á kvöldin, ef þeir
höfðu útiverk að deginum; annars mest prjónað, og las
þá oft einhver sögur — með prjónum sínum. Vökur
ó