Hlín - 01.01.1926, Blaðsíða 129

mtn
127
sjeu á uppeldi barna frá þeirra hendi, þá elska þau barnið,
sem fæstir vandalausir gera. »Mjer kemur þetta barn
ekkert við,« segja margir með lítilsvirðingu og kulda.
En þeir sömu menn láta sjer þó sæma að stríða börn-
unum, tala harkalega til þeirra og jafnvel geta þess til,
að orsakalausu, að þau hafi gert sitthvað sem ekki á að
vera, að jeg ekki tali um þá ræfla, er ætíð reyna að
koma sök af sjer á börnin, hve saklaus sem þau eru.
Pað ættu allir að geta sjeð, hve þetta er ógöfugur hugs-
unarháttur að koma þannig fram við börn, enda kemur
þar oft fremur til greina athugunarleysi en illmenska.
Menn gæta jaess ekki, að framkoma manns gagnvart
barninu skilur eftir frækorn í sál þess, sem annaðhvort
blóm eða þyrnar spretta af. — Pað eru fögur og sönn
orð, er ungur kennari hefir nýlega sagt: »Minnist þess,
að í hvert sinn sem við erum með börnum, erum við
að móta sál þeirra að einhverju leyti. — Sú vissa ætti
að vera ærin til þess að vanda svo breytni sína að af
henni fjelli enginn blettur á barnssálirnar.* — Þessi um-
mæli eru athugunarverð, því fáir eru svo spiltir að þeir
vilji vinna sakleysingjum mein í andlegu tilliti.
Margir hafa gaman af að leika sjer við skemtileg börn
og auðsýna þeim alt hið besta, en óþekku börnin, sem
svo eru kölluð, hafa ekki því láni að fagna. »Jeg held
hann eigi fyrir því, þó honum sje strítt, ódældarormur-
inn sá arna,« segja menn, en athuga ekki, að með þeirri
aðferð er hlynt að þyrnum og illgresi í hjarta barnsins,
en frjóangar og blómknappar kæfðir og brotnir. Og af
hverju eru börn óþekk? Af skökku uppeldi, því eins og
blómin þurfa mismunandi jarðveg til að ná fullum þroska,
þó öllum sje þeim það sameiginlegt að þurfa ljós og
hita, þannig þarf mismunandi aðferðir við uppeldi barna,
en eitt þurfa þau öll: ljós og hita kærleikans. Og hann
sem með rjettu er talinn »Mestur í heimi« hefir bætandi
áhrif á allra hjörtu, en ekki síst barnanna, sem öll þyrstir