Hlín - 01.01.1935, Blaðsíða 58

56
Hlin
ursfjelagi þess fjelags fyrir ýmsar þarfar og góðar
uppfindingar í þágu alþýðunnar á islandi, og á Heim-
ilisiðnaðarsýningunni í Reykjavík 1921 fjekk jeg 1.
viðurkenningu fyrir handspunavjel mína. Á jeg bæði
þessi skjöl hjer hjá mjer í gyltum römmum og þakka
hlutaðeigendum þau mikillega.
f sambandi við þetta hef jeg gaman af að segja
»Hlín« sögu spunavjelar minnar frá því fyrsta til hins
síðasta.
Þegar jeg var ungur, var jeg ákaft hneigður til
smíða, en faðir minn vildi að jeg gengi skólaveginn,
því efnin voru nóg til þess, En jeg vildi ekki fara að
heiman, vildi svo sem mögulegt var fá mentun mína
heima. Jeg elskaði móður mína, Aðalbjörgu Pálsdótt-
ur, sem bar af öllum konum í Bárðardal, svo heitt, að
jeg vildi fyrir engan mun yfirgefa hana, og svo var
það smíðanáttúran, sem aftraði mjer að fara. — Mjer
varð það að orði, þegar jeg var ungur, að þeir væru
sem konungar óðalsbændurnir í sveitinni. Og í annan
stað, að á Stóruvöllum sæi maður svo margvíslegt I
náttúrunni, sem maður gæti tekið sjer til fyrirmyndar.
Þegar jeg var rúmlega tvítugur að aldri, smíðaði
jeg mjer rennismiðju. XJm sama leyti smíðaði jeg
orgel, því Sigurgeir bróðir minn var ákaft hneigður
til hljóðfærasláttar og afbragðs söngfær maður. Hann
stofnaði söngfjelag þarna í dalnum hjá okkur, þegar
orgelið var komið upp. — Þriðji hluturinn, sem jeg
smíðaði á þessum árum var 15 þráða spunavjel (1884
—1885). Þegar jeg loksins kom henni upp, sá jeg að
hennar var mikil þörf fyrir alþýðu á Islandi. Þessi
vjel kemst fyrir á hverjum smábæ á íslandi, leiðir
fram 15 lopa í einu, en rokkurinn aðeins eínn. Allir
hljóta að sjá, að það er mikill munur. Jeg smíðaði 6
spunavjelar á Stóruvöllum á 15 árum og seldi þær á
125 krónur, sem var lítið meira en efnið, sem í þær