Hlín - 01.01.1935, Blaðsíða 71

Hlin
69
Á öllu var stór myndar- og manndómsbragur í' bésta
máta, jafnt innanhúss sem utan, enda ólafsdalsheim-
ilið landfrægt um langt skeið fyrir myndarskap allan
sem og fyrir hina þjóðlegu margþættu menningu, sem
það hafði upp á að bjóða og sem barst út frá þvi um
alt landið með hinu þroskaða skólafólki, sem þaðan
kom vor hvert.
Jeg hef nú hjer að framan í fáum oi-ðum lýst við-
fangsefnum ólafsdalsheimilisins og þar með óbeinlínis
starfi húsfrú Guðlaugar. En hitt er vitanlega enn
fleira og verðmætismeira á vogarskál heilbrigðrar
skynsemi, sem jeg hef ekki minst á og sem mig brest-
ur nægan kunnuglcika til að skrifa um, enda tel jeg
það ekki á færi nema ástvina hennar að gera það svo
að vel sje. En þó skal taka fram þaö, sem vitanlegt er
öllum, sem dvalið hafa í ólafsdal, að Guðlaug var
fyrirmyndar eiginkona, móðir og húsmóðir. Stjórn-
söm, reglusöm, stilt í besta máta og vel gefin andlega.
Guðlaug var fríð kona og góðlát, hún var þrekmikil f
sjón og raun, gædd góðum gáfum og óbilandi vilja-
festu og dugnaði. Og mjer er tjáð að hún beri aldur-
inn vel þrátt fyrir stóru sárin, sem hún hefur fengið
með svo margendurteknum ástvinamissi. Jeg- hika ekki
við að fullyrða það, að hennar góðu guðstrú er það að
þakka, hve hún á mikið af sálargöfgi og líkamskröft-
um, annað eins dagsverk og hún hefur int af hendi,
en Guðlaug er trúkona mikil.
Aldrei man jeg eftir svo miklu annríki í ólafsdal,
þrátt fyrir alt isið og ákafann til afkasta, að niður
fjellu húslestrar þeir, sem fyrirskipaðir voru, ef svo
mætti að orði kveða.
Jeg' veit það, að hinir mörgu vinir Guðlaugar í ól-
afsdal vilja taka undir það með mjer að óska henni
g'leðilegra og sólbjartra ellidaga, og aö dauðinn megi
verða henni mildur og ljúfur inngangur í eilífðina,