Hlín - 01.01.1961, Qupperneq 32

30
Hlín
urleifð hennar, og bjuggu þar x'úmlega 40 ár við íausn og
myndarskap. — Eins og kunnugt er, gegndi Guðmundur
mörgum trúnaðarstörfum fyrir hjerað sitt, og þingmaður
Húnvetninga var hann 1914—1933.
Það gefur að skilja, að Guðmundur var oft langdvöl-
um að heiman, en Sigurlaug stjórnaði með fyrirhyggju,
búi þeii'ra, og í engu brást liún þeim vanda, er á hennar
herðar voru lagðar, og hjelt vel og röggsamlega um alla
stjórnartauma.
Eftir að Sigurlaug seldi Ás, uin 1940, dvaldi hún lengst
af í Reykjavík hjá Önnu fósturdóttur sinni, Benedikts-
dóttur, og manni hennar Friðrik Ludvigz á Vesturgötu
11, og hjá þeim hjónum og böi'num þeirra naut hún um-
liyggju og ástúðar fram á síðasta dag. — Það kunni Sigui'-
laug vel að meta, eins og alt annað, sem henni var gott
sýnt á lífsleiðinni. — Hún var svo barnslega glöð, þegar
hún fann hlýhug og góðvild hjá samferðafólkinu, en
það var eðlilegt með hana, sem sjálf var svo rík af samúð,
líún sýndi það svo oft á lífsleiðinni t. d. hve mjúkum
móðurhöndum hún fór um öll sín fósturböm, og sýndi
þeim sjerstaka umhyggju fram á síðustu stund.
Sigurlaug og Guðmundur eignuðust þrjú böm, er öll
dóu korn ung. — Ekki þarf að lýsa þeim sársauka, er sá
missir olli þeim góðu hjónum, en með hugprýði tóku
þau því. Þó vissi jeg, að þau sár grjei'u aldrei til fulls, og
lítið mátti við þau koma svo ekki blæddi úr.
Sigurlaug bjó yfir mikilli mentaþrá alt frá æskudögum,
en'á þeim tímurn var ekki eins hægt um vik fyiir konur
og nú að ganga mentabrautina, sem kölluð var. — En
þeirrar mentunar, sem þá var völ á, naut hún, bæði til
munns og handa.
Jeg hef enga konu þekt jafn bókhneigða og Sigurlaugu.
— Hún var ekki búin að sitja lengi hjá mjer, þegar ixún
spurði, hvort jeg væri búin að fá þessa og þessa bók, sem
hún tilnefndi. — En til þess að fá að njóta þess að spyrja
hana og fi'æðast af henni um eitt og annað, var jeg farin