Morgunn - 01.12.1926, Síða 93

MORGUNN
203
starfi sínu og vissi heldur ekkert að ég myndi biðja Öxna-
fellsstúlkuna um lækningu á sér, því að hvorugt okkar
hafði getað ímyndað sér, að hún gæti læknast á þennan hátt.
Daginn eftir að ég kom frá Öxnafelli frétti ég, að Mar-
grét sé komin í bæinn og dvelji hjá Páli Árdal. Fer ég
þegar að finna hana og spyr hana, hvort læknir hennar
hafi enn nokkuð unnið að þeim lækningum, er ég bað um.
Hún sagði, að hann hefði farið að vitja um konu mína, nokk-
uð eftir að við Páll hefðum farið frá Öxnafelli. Stóð það
nokkurn veginn heima við tímann, þegar konunni batnaði í
fætinum. Skal ég taka fram, að hún gat enga hugmynd haft
um, hvenær við Páll værum í Öxnafelli eða færum þaðan,
því að við komum svo víða. Eftir tvo daga var bólgan
gersamlega horfin úr fætinum og hann síðan alheill.
Bað ég nú Margréti enn betur fyrir Evu. Eva hefir
nokkrum sinnum skrifað mér siðan. Vænti hún fyrst fram-
an af, að hún myndi fá bót meina sinna og reyndi ég að
styrkja hana í þeirri trú, en því miður hefir henni enn ekki
batnað, þrátt fyrir vilja Margrétar og trú sina.
Þorsteinn M. Jónsson,
bóksali á Akureyri.
Hér í Reykjavík og grendinni er á ferðinni sá aragrúi
af sögum um lækningar »Friðriks«, að það er ókleift verk,
að minsta kosti fyrir niig, að kanna þær allar. En eg hefi
tekið mér fyrir hendur að tala við nokkura af sjúklingunum.
Eftir þeim kynnum, sem eg hefi fengið af málinu,
virðist mega skifta sjúklingunum i 4 flokka. Eg get enga
hugmynd gert mér um, hve margir eru í hverjum flokki
um sig, né hvernig hlutfallið er milli þeirra.
í einum flokkinum eru þeir, sem ekki verða neinna á-
hrifa varir og enga lækningu fú, eftir að hafa leitað til
»Friðriks«. Eg geng að þvi vísu, að mjög margir séu í
þeim flokkinum. Mér þykir sennilegt, að hann sé fjöhnenn-
astur, þó að eg viti það ekki. Þeir eru, að öllum líkind-