Morgunn - 01.12.1926, Qupperneq 105

MORGUNN
215
tekið að sér sálarrannsóknamálið, þá hefir framkoma sumra
klerkanna þar verið blátt áfram hneykslanleg. En að sjálf-
sögðu eiga þessar áminningar hvarvetna erindi. í öllum
löndum eflist sú skoðun meira og meira, að kirkjan hafi
enn ekki lært að þekkja sinn vitjunartiina, að því er til
sálarrannsóknanna kemur, og að ef henni auðnaðist að
að læra það, mundi henni verða betur borgið sjálfri, enda
inna betur af hendi ætlunarverk sitt — og alls ekki geta
gert það sómasamlega með því að ganga fram hjá þessu
afar-merkilega máli, eins og það sé annaðhvort ekki til
eða einber markleysa.
En i þessu sambandi virðist mér rétt að
íslenskir prest- i^ta getið þeirrar sannfæringar minnar, að
rannsóknirnar. 1 Þessu efni muni íslenzkir prestar standa
framar starfsbræðrum sínum í flestum lönd-
um. Eg þori auðvitað ekkert um það að fullyrða, hve al-
ment það sé, eða hvað mikið að því kveði, að prestar hér
á landi tali um árangur sálarrannsóknanna í prédikunum
sínum. Sumir þeirra gera það, á því leikur enginn vafi.
En hitt inun þó vera algengara, að afstaða þeirra til máls-
ins sé afdráttarlaust vingjarnleg, án þess að það komi
beint eða til muna fram í prédikunum þeirra. Það skiftir
mjög miklu máli, því að áhrif prestanna eru svo sem ekki
bundin við prédikunarstólana. Eg hitti nokkura presta í
ferðalagi ininu i sumar og ber þakklæti í brjósti til þeirra
allra. Góðvildin frá þeirra hálfu í minn garð var svo ein-
dregin, og var þeim þó ekki ókunnugt um það, að erindi
mitt var meðfram það að tala við menn um sálarrann-
sóknamálið. Sumir þeirra lögðu á sig kostnað og fyrirhöfn
til þess að eg gæti átt kost á að flytja erindi í kirkjum
þeirra. Mér hefir skilist svo, sem allur þorri þeirra presta,
sem hallast að hinum nýrri guðfræðiskoðunum, séu annað-
hvort að einhverju leyti sannfærðir um árangur sálarrann-
SÓknanna eða liti að minsta kosti á málið með vinsemd.
En fráleitt er sagan öll sögð með því. Eg get getið þess
til dæmis, að eg átti i ferðalagi minu tal við tvo presta,