Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Blaðsíða 64
46
TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Sveinsson á Efri-Þverá í Vesturhópi
(„vaktara“ í Reykjavík, Jónssonar)
og kona hans Guðrún Björnsdóttir
bónda s. st., Loftssonar. Bróðir
Helgu var séra Sveinn Skúlason,
síðast prestur á Kirkjubæ í Hróars-
tungu, Norður-Múlasýslu, og al-
þingismaður um hríð (1859—67).
Kristín, kona Sveins í Hlíð (f. 2.
jan. 1848), var dóttir Sigurðar Sig-
urðssonar í Tungu og á Geitafelli á
Vatnsnesi og konu hans Magðalenu
Tómasdóttur. Sigurður var seinni
maður Magðalenu, en hún átti áður
Gunnar Oddsson í Nesi. Foreldrar
Sigurðar voru Sigurður Guðmunds-
son á Geitafelli og kona hans Solveig
Bjarnadóttir.*)
Skúli fluttist vestur um haf með
foreldrum sínum árið 1889, og sett-
ust þau að í Þingvallanýlendu. Þar
dó faðir hans skömmu síðar, en
móðir hans andaðist 25. des 1908.
Árið 1895 var Skúli tekinn til fósturs
af frænda sínum, Jóni Þorsteinssyni
(f. 16. okt. 1865), og seinni konu hans
Guðrúnu Jóhannesdóttur frá Rauf
á Tjörnesi í Þingeyjarsýslu. Foreldr-
ar Jóns voru Þorsteinn Þorsteinsson
og Sigríður Jóhannesdóttir, sem
bjuggu að Vatnshorni í Vesturhópi
í Húnavatnssýslu. Jón kom til
Canada 1887 og setti um aldamótin
upp reiðhjólaverzlun í Winnipeg og
starfrækti síðar hótel á Gimli.
Skúli hlaut alþýðu- og miðskóla-
menntun í Þingvallanýlendu og
Winnipeg. Háskólanám hóf hann
*) Ofangreindar upplýsingar um upp-
runa og ætt Skúla á ég aí5 þakka séra Jóni
GuSnasyni skjalaverSi í Reykjavik. Sam-
kvsemt þeim var Skúli fæddur (hér er
fariS eftir kirkjubók MelstaSa) um þaS bil
ári fyrr en hann og aSrir höfSu taliS
hingaS til.
árið 1906 við Wesley College. Hann
var frábærlega góður námsmaður,
og fór strax að bera á mörgu í fari
hans, sem einkenndi hann alla ævi.
Heimskringla skrifaði um hann 6.
júní 1907 á þessa leið: „Skúli . . . er
hár vexti, allt að sex fetum og
sæmilega þrekinn eftir aldri og
kraftalegur. Hann er ljóshærður og
bjartleitur. Breiðleitur í andliti og
höfuðstór. Augun eru meðalstór,
móleit að lit.
Að ytra útliti ber þessi piltur
engin þau einkenni, er tilkynni
gáfur hans, en þegar hann tekur
mann tali, brennur andlegt fjör úr
augum hans, er lýsir ljósu og fjörugu
hugsanalífi og skörpum skilningi.
Hann er sagður stálminnugur.“
Blaðið dáir og íþróttahæfileika
Skúla. Hann var þá talinn með
beztu fótaboltamönnum í Winnipeg
og skautamaður mikill. Hann iðkaði
íþróttir alla ævi og sérstaklega
„golf“ á seinni árum.
Árið 1909 hlaut Skúli þann sér-
stæða heiður að vera valinn Rhodes
Scholar. Var hann sá sjötti frá Mani-
toba og fyrstur íslendinga til þess
að hreppa Rhodes Scholarship. Að-
eins einum öðrum íslendingi, Jóseph
dómara Thorson, hefur fallið þessi
heiður í skaut, en það var árið 1910.
Skúli sigldi því til Englands og var
við Oxford háskólann árin 1909 til
1912. Lék hann þar „lacrosse" (en
margir ætla, að sá leikur sé upphaf-
lega runninn frá knattleik forn-
manna á íslandi) með flokki þeini)
er keppti við Cambridge háskóla
flokkinn.
Skúli lauk ekki prófi við Oxford
vegna heilsubrests, en árið 1913 út-
skrifaðist hann frá Mantoba háskóla