Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Blaðsíða 108

90
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Veðrið góða, Magnús minn,
máli rjóða fölu-kinn,
heilsu í blóðið andi inn —
auki hljóði í strenginn þinn.
Bréfasendingar milli þeirra Magn-
úsar og Stephans gerast um þessar
mundir miklu strjálli, minna um að
vera hjá Magnúsi, en Stephan allur
með hugann við útgáfu Andvakna,
er prentaðar voru í þremur bindum
í Reykjavík 1909 og 1910 á vegum 34
vina hans vestan hafs.
í stuttu bréfi, er Magnús skrifaði
Stephani 1. janúar árið 1910, minnist
hann á Andvökur:
Ég hefi lesið ljóðin þín, sem út
eru komin; og ég hefi lesið þau aftur
og aftur með meiri og meiri ánægju.
Ég hlakka til að sjá síðasta heftið.
Hjartans þökk fyrir ljóðin þín.
Sama ár kom út í Reykjavík
sagnakver eftir Magnús: Vornæiur
á Elgsheiðum, og sendi hann
Stephani þegar eintak. Þakkar
Stephan fyrir það í bréfi 7. des. 1910:
Þökk fyrir „Vornæturnar“.-------
-----Ég las þær allar, þegar sama
kveldið, og hafði skemmtun af, og
er þó mjög mikið af skáldsögum,
sem ég hefi enga eiru til að lesa, til-
tölulega fátt af skáldsögum, sem
mér finnst ekki ég vilja strika orðið
„skáld“ framan af. Ég held, að þessu
kveri þínu verði hlýlega tekið. Ef
til vill ekki langt mál um það ritað
af hverjum einum, af því þú ert ekki
„nýr fugl“, en kunnur af Eiríki.
í bréfinu þakkar Stephan Magnúsi
jafnframt fyrir vinsamleg ummæli
hans um erfiljóð það, er Stephan
hafði þá nýlega ort um góðvin
beggja, Magnús Brynjólfsson.
Magnús hafði nú enn skipt um
dvalarstað, fór um haustið 1910 frá
Marshland til Wild Oak, nokkru
austar rétt á bökkum Manitoba-
vatns. Segir hann um flutninginn
(í bréfi 28. nóv. 1910):Jæja, hingað
er ég kominn — „hingað og ekki
lengra“, þegar allra veðra er von
kominn í skjólið í skóginum við
vatnið. En ég hálfpartinn sakna nu
grassléttunnar fyrir vestan, Þý1
sjóndeildarhringurinn er þar þ°
stærri en hérna. — Þeir fluttu hus
mitt hingað með öllu saman, svo
breytingin er ekki eins tilfinnanleg
og ella. Samt átti ég í fyrstu hálf-
erfitt með að átta mig á umhverf-
inu, þegar ég kom út á morgnana,
eins og innbúar Aladínshallarinnar,
fyrst eftir að hún hvarf með þá ú
Afríku. En tíminn og vaninn ja na
það allt.
Stephan hefur fundið, þótt
yæri, að Magnús þyrfti að hris
úg upp með einhverjum hætti, o^
avetur hann Magnús óspart (í re
23. október 1911) til að breyta u
starf: Þú mátt nú til að ®
kennslunni, Magnús, um no
skeið að minnsta kosti, annars e
leggur hún þig bæði að hei sU g
tiugsunum. Mér er það alvara,
stenzt enginn þetta tilbreytmg^
leysi. Sama verkið, árin út og
er eins og að slá alltaf ofan i vU ^
með puntstrái, eða manni finns g
sem er hið sama; samtíð og ra
manns verður eilíf flatnes la, ^
sem hvergi markar fyrir spo ’ gt
þeim er þetta hættulegast, sem efIíl)
er fjölhugsandi, og einkum { ai
sem eitthvert listamannseðli e ^
því allt líf er nú hreyfmg, ^ fif.
setan óhollust því, sem mest {
andi. Það er jafnvel stundu