Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Blaðsíða 72
54
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
aðeins gatst þú framkvæmt það sem
hún fól þér að gera.
Með þögulli aðdáun og virðingu
fyrir aðkomumanninum sekkur
hann sér niður í hugsanir:
Nú loksins gefur mér að skilja
tilgang forsjónarinnar. En að hugsa
sér allar þær krókaleiðir, sem hún
þarf til að koma almættinu við og
vilja sínum fram. Hann kunningi
hérna var ekkert annað en verkfæri
í höndum hennar. Ef hann hefði
reynt að aftra mér frá að renna
fram af gilsbrúninni er víst um að
þá hefði ég fylst mótþróa og það
orðið til þess að flýta fyrir mér að
framkvæma sjálfsmorðið. Einmitt
með því að bjarga mér ekki, hefir
hann bjargað mér. Hann hefir borið
gæfu til að sannfæra mig um að
sýslumannsdóttirin elskar mig. Ein-
mitt það að hún elskar mig, gerir
tiltæki hans að góðverki. Líf mitt
er ekki lengur eintómt núll; hann,
heillakarlinn, hefir sett háan tölu-
staf fyrir framan það — gefið því
gildi. Við, sýslumannsdóttirin og ég,
eigum fyrir okkur að verða hjón.
Ungi maðurinn snýr sér nú til
aðkomumannsins, sem auðsjáanlega
hefir kviðið því sem koma myndi,
og ávarpar hann mjög ástúðlega í
heyranda hljóði:
— Þú komst fram á réttum stað og
tíma eins og heilagur verndar-
engill. Enginn maður hefir vikið
eins vel að mér og þú.
— Mér kemur þetta mjög ókunn-
uglega fyrir. — Nei, þetta getur
ekki annað verið en háð í þér. En
eins mætti ég biðja þig, fyrst liggnr
svona vel á þér, — að þú að minsta
kosti dragir alt sem þú getur úr
hegningunni, sem mér er áskilin
fyrir banatilræðið.
— Vinur minn! hvað ég er þer
óumræðilega þakklátur, óendanlega
skuldbundinn. Fullkomin laun þer
til handa eru með öllu óhugsanleg-
En ég get gert gangskör að því nu
þegar, að þér séu veitt rífleg verð-
laun úr björgunarsjóði Carnegies.
ATHUGASEMD
Höfundur framanskráðs sögubrots vill ekki láta nafn síns
getið. Hann ritaði það, ásamt fleiri smásögum af líku tæi,
fyrir 30—40 árum og kveðst hafa vaxið uppúr eða útúr
þeim hugsanagangi fyrir langa löngu. „Um ástamál hefi
ég ekki hugsað í mörg ár“, segir hann í bréfi, „en sú var
tíðin, að ég gerði það svikalaust. Svo þættirnir, eða hvað
sem þetta ætti að heita, eru eftir ungan mann, fullan af
slíkum draumórum.“ — Rúmleysis vegna birtist nú aðeins
einn þessara þátta í Tímaritinu.