Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Blaðsíða 98

80
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
dögum: Á þeim dögum er ég heil-
mikill auihor and poei. Ég get þessa
af því ég álít það skyldu mína að
láta þig vita, hvernig tímataflan mín
er; — og svo náttúrlega meðfram af
því, að ég vil láta þig halda, að ég
sé ofurlítið sýnishorn af Sir Walter
Scott, að því leyti, er reglusemi
snertir.
Vorið 1898 veiktist Magnús og var
þungt haldinn fram á sumar. Sendi
hann þá eitt sinn Stephani línu og
bað hann blessaðan að skrifa sér
langt og skemmtilegt bréf. Dróst
ögn fyrir Stephani að svara því, og
gerir hann svohljóðandi grein fyrir
drættinum (20. júlí 1898): Bréfið þitt
fékk ég fyrir tveim vikum, kæra
þökk, en strax gat ég ekki svarað
því, ég átti þá ekki þak yfir höfuðið.
Húsið mitt gamla var ég að rífa
niður og byggja upp aftur. „Púltið“
mitt stóð úti á hlaði með öllum
mínum fjársjóðum í, kvæðunum
mínum og skræðunum, en ég náði
ekki í neitt af ritfærum og gat
hvergi verið, ekki einu sinni undir
beru lofti, því oftast rigndi. 1 dag
hefi ég unnið síðan kl. 6 í morgun,
vel og svikalaust, þangað til kl.
9—10 í kveld, fór svo að hátta, en
ég er svo ólánssamur, að ég get ekki
sofið, hvernig sem ég reyni, og þó
á ég það skilið, ekki er ég svo rang-
látur, svo fór ég á fætur kl. 12 til
að skrifa þér.
En undir lokin, er hann hafði
skrifað „langt og skemmtileg“ bréf,
segir hann: Klukkan er að ganga
fjögur, Magnús, bráðum birtir úti.
Ég ætla að sofna hérna ögn fram á
púltið, þangað til ég smala kúnum.
Þó að okkur þyki „tímatafla“
Stephans þennan dag furðuleg, var
hún samt ekkert einsdæmi og sýnir
okkur ljóslega, hvernig og hvenser
mörg verka hans eru í rauninni til
komin.
„Það er eitt, sem ég fæ aldrei
skilið,“ sagði gamall sveitungi
Stephans eitt sinn við mig, „og er ég
þó oft að grufla út í það, en það er,
hvernig hann [Stephan] fékk komið
öllu þessu í verk. Hann var þó að
vinna eins og við hinir.“
Næsta bréf Magnúsar, 5. ágúst,
er eitt af ýtarlegustu og beztu bréf-
um hans, og eru mörg þau mál, er
hann þar þarf að bera undir
Stephan. M. a. segir Magnús 1
bréfinu:
Ég hef lengi haft langa skáldsÖgu
á prjónunum, sem ég læt fara fram
í gömlu íslenzku nýlendunni í Nýla
Skotlandi, þar sem ég undi mer i
æsku. En ekkert hef ég getað unni
að sögu þessari í sumar. Á ég a
hætta alveg við að rita skáldsögur
og snúa mér að ljóðagerðinni? Eða
á ég að hætta við hvorutveggj3^
Hvað ráðleggur þú mér í því
Ég hef haldið áfram að rita skál
sögur beinlínis vegna þess, að fyrstn
sögurnar mínar fengu svo þungaU
ritdóm. Kvæði mín hafa jafnan
fengið betri byr: Jón Ólafsson
Matthías töluðu hlýlega um þaU> 0
Einar Hjörleifsson hvatti mig til a
halda áfram ljóðagerðinni. En e
þarf aðfinningar — ég læri af þeirn
Stephan hafði heitið á sig
svara bréfi Magnúsar um jólin, e
það fórst fyrir. „Þá átti
kveld eða nýárið að verða a
hvarfsstundin, en á gamlársdag s
aði ég eldivið, hirti 40 stórgrip1 ^
keyrði 8 mílur yfir ób^ð,ir gið
æskufélaga míns, sem hafði xe &