Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Blaðsíða 97

UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
79
við Mndmæling sem stendur, á ann-
að ^undrað mílur frá heimilinu, það
er eiíiíi til neins að segja þér hvar,
staðurinn finnst hvergi, nema ef til
vil1 a landabréfi yfir Undirheima.
, ornist ég til Mannheima aftur, skal
e§ skrifa þér, þetta er aðeins mála-
^ynd, því hér hefi ég engin tök á
a skrifa. gg hefi þar að auki erindi
Vl þig. Beztu þökk fyrir hlýleg-
eitin til mín, sem ég alls ekki hefi
unnið til.
Þinn einlægur Stephan G.
Tókust þannig bréfaskiptin með
aim Magnúsi og Stephani og héld-
tí meðan báðir lifðu, rúm þrjá-
u ar. Umræðuefnin urðu mörg, en
boeð^n^Um bókmenntm hvers konar,
1 íslenzkar og erlendar. Var
agnus vís til að segja Stephani frá
inna^T hafði lesið nýleSa> °§
^ , ePkan síðan eftir skoðunum
banS l .^eim efnum. Hefur Magnús
ið hUl^ hor?ið ^tephani til og hrund-
i °num ut i niargvíslegar hugleið-
í aðr'-er okkur er nú mikill fengur
skálr)61^3 enn frekari skilnings á
og n!UiU °g viðhorfi Þess til manna
V[a ,a efna samtíðar hans. Varð
StenbUS °g braff sólginn í bréf
nokki^118 °g maf ^au meir en bref
uPPhafS aUnars manns. Birti ég hér
Stenh af bréfi Magnúsar i'1
tePhans 9. nóvember 1897:
Góði vinur minn,
skemJw-i°g aftur þökk fyrir
að seSa1 6§a bréf’ dags' 24' okt
eygun Jar ég orðinn frekar:
Vék ekki ? bréfÍ frá þér’ en v
eins oe « mer’ heldur söng
alitaf anur 1 heiianum á mé
sama lagið og sömu o
til
„Það kemur, það kemur.“ Og ég var
svo sem alltaf viss um, að það
mundi einhvern tíma koma; og sjá!
Það kom, svo hægt — svo hljótt —
og færði með sér eitthvað, sem gerði
mig léttari í anda en áður og lyfti
mér hátt upp yfir strit og áhyggjur
daglega lífsins hérna í skógunum,
því í skógunum getur lífið líka tekið
nógu ónotalega á vesalings barna-
kennaranum; og þó verð ég að taka
undir með Byron mínum og segja:
„There is a pleasure in the path-
less woods.“
Já, bréfið þitt var mér sannarlega
kærkominn gestur. Það komu reynd-
ar fleiri gestir um leið — fleiri bréf,
bæði alúðarrík og skemmtileg, en
bréfið þitt fékk undir eins öndvegis-
sætið hjá mér; það hvíldi einshvers
konar viðfelldin glaðværðarblær
yfir því og eins og enskurinn segir:
„It had a winning frankness about
itself.“
En um leið og Magnús kveikti í
Stephani, kviknaði í honum sjálf-
um, og finnum við í bréfum hans
margan fróðleik um Magnús, er við
vildum síður án vera. í bréfinu 9.
nóvember skýrir hann t. d. frá því,
hvernig hann hagar dagsverki sínu:
„Ég er ekki afkastamikill, en ég
get stært mig af því að vera iðju-
samur. Reyndar fer ég aldrei á
fætur fyrr en klukkan 8 árdegis.
Klukkan 9 er ég í skólanum. Klukk-
an 4.30 eftir miðdag er ég kominn
aftur heim. Hálfum tíma síðar sit
ég við að lesa eitthvað, sem aukið
getur þekking mína. Frá kl. 8 til 10
að kveldinu rita ég bréf mín eða les
höfunda. Þannig ver ég öllum dög-
um vikunnar (á vetrum) að undan-
teknum laugardögum og sunnu-