Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Blaðsíða 101
UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
83
hvert haf og taka strandhögg á
hverju nesi. Hann er frumbýlingur,
sem ræktar blómsturgarð inni í
skóginum á vatnsbakkanum og
innur til þess, að jarðvegurinn er
enn of rætinn og skuggarnir af
trjánum of þéttir.
Er ritdómur Stephans þannig
Vlða skáldlegur og skemmtilegur og
augsýnilega tilþrifameiri en efnið,
®em hann fjallaði um! Af bréfum
tephans og reyndar að nokkru rit-
ominum sjálfum verður ráðið, að
ePhan hefði ekki samið hann
nema fyrir bænarstað Magnúsar.
ysir hann vel viðhorfi sínu til rit-
,°ma 1 eftirfarandi kafla úr bréfi
11 Magnúsar 30. apríl 1899:
A.nnars vil ég láta þetta verða
einasta og fyrsta skiptið, sem ég
§g opinberan dóm á ný skáld-
" aParrit. Ég trúi sem sé, að það sé
eyðarurræði, að þeir þurfi að
f - f13 Um Þess háttar, sem sjálfir
efh 6Ítthvað við Það. Það fer bezt,
siálf ®ertr siíáld, sem aldrei hefir
jj Ur ort, fagurfræðingurinn.
semr v, Sháið fylgir sinni „stefnu“,
snú hann 6r ’>innlífaður“- Mœli-
ein^3 Shálclshaparins er óendanleg,
sinn hann sjalfur. Hver okkar á
um af henni °S truir stund-
sé Ia,?að sé snuran öll. Svo er hitt,
rí„ 1 uð fil 1 manni af embættis-
of f 3 afhrýðissemi, er tækifærið
reynireiS?n^h lafnvel Þ° maður
maður ekk,Vtra óvilhallur> kemst
.þ K1 nla grunsemi annarra.
UeiS7 ■ Magnús sa ritdóminn í
andi o ri?^iu’ varð hann himinlif-
^akkar? 'rifaði ^tephani hjartnæmt
ref, er byrjar á þessa leið:
Minn kæri vinur,
Hér er hönd mín; í anda tek ég í
hönd þína og kreisti hana eins inni-
lega og nokkur maður hefur nokkru
sinni kreist vinarhönd. Og svo ætla
ég að segja eins og enskurinn: „God
bless you, my friend!" I svipinn hef
ég ekki önnur orð betri, en ham-
ingjan veit, að ég hef ekki orð á
neinu máli, sem gætu lýst tilfinn-
ingum mínum og þakklæti til þín
fyrir það, sem þú segir um kvæðin
mín.
Augljóst er af þessu bréfi Magnús-
ar og öðrum síðar, að ritdómur
Stephans hafði góð áhrif og örvaði
sölu ljóðmælanna. En Stephan sá
ekki til gjalda fyrir greiðann og
bað Magnús þess að fyrra bragði að
geta ekki opinberlega um ljóða-
bálkinn Á ferð og flugi, er prentaður
var í Reykjavík árið 1900. Fann
hann á sér, að sumt í honum kynni
að falla illa ákveðnum hópi manna,
og mundi Magnús einungis hafa
tjón af að tala hlýlega um slíkt.
Jafnframt hefur Stephan ekki viljað
gefa mönnum kost á að segja, að
þeir Magnús væru að klappa hvor
öðrum á öxl. En ummæli Magnúsar
um ljóð Stephans í bréfum til hans
voru honum að sjálfsögðu kærkom-
in og hafa hvatt hann meira en auð-
velt er að gera sér grein fyrir. Ætla
ég aðeins að grípa tvö atriði úr
bréfum Magnúsar, er Stephani
hlýtur að hafa þótt mjög vænt um,
hið fyrra frá 12. janúar 1898:
Einu sinni bað unglingur einn mig
um að velja handa sér ágætt kvæði
til þess að lesa á samkomu, sem
haldast átti hér í byggðinni. „Nú,
lestu Illugadrápu," sagði ég. Og
hann las hana alla á samkomunni
fyrir hérumbil 150 manns — og