Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Blaðsíða 117

umvending tom tinde
99
ahorfandi; því slysið átti sér stað á
pikkniki. Sjónarvottum bar ekki
sarnan um hvernig það atvikaðist.
Ulestir álitu að manninum hefði
°rðið fótaskortur. Aðrir þóttust hafa
Seð hann ganga beint í voðann, eins
°g stundum gerist í svefni og sögum.
Enn aðrir vildu uppvægir sverja, að
hann hefði, blátt áfram, kastað sér í
fossinn eins og vitlaus maður. Hitt
Voru allir sáttir um, að Tom Tinde
kefði farist þarna á pikknikinu.
kki var þó lík hans komið til skila
Þegar blaðið kom út.
Frá því ég las dánarfregnina og
Par til ég færði ofanskráð æfintýri í
etur, leið heilt ár. En ekki hafði
síðasta orð þess fyrr flotið úr penn-
anum, en rödd Tom Tinde gall við
í útvarpinu, 1 splunkurnýum
spæaraleik í sápu- og óperustíl. Einu
sinni enn heyri ég landann briléra.
Eins og fyrr leikur hann spæarann,
og er það aðalhlutverkið. Óperan
nefnist Grænir skór, í tilefni þess,
að Júnímjöll er bezta sáputegund í
heimi. Og þó leikarinn gangi undir
nýu nafni dylst hann mér ekki. En
til að ganga úr skugga um, að hann
og Tom Tinde séu einn og sami
maðurinn, ber ég þetta undir dætur
mínar og bið þær hlusta. Svo hlusta
þær á Græna skó og beztu sápu í
heimi, og einróma afturgöngu Tom
Tinde.
^göFESSOR RICHARD BECK:
Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar
— Horfi yfir farinn veg —
h,E-s °S kunnugt er orðið, sáu þeir
. urnir, Geir °§ Ólafur Thor-
halHSS°n ^n®ri> s®r Það eigi fært að
g aa áfram útgáfu Almanaks Ólafs
náð h°r9eirssonar eftir að Það hafði
sextugsaldrinum 1954. Lágu til
ei S ymsar ástæður, sem hér verða
fiÖK rahtar> um hitt þarf eigi að
Urn r, a’ að hvorki þeim bræðrun-
að ððrum þeim, er þar áttu hlut
þá áu - Var iinft að Þur-fa að taka
vðrðun, enda hefir það verið
fre e^a °§ marg viðurkennt í rit-
bræg1111!, Um Almanakið, að þeir
útaf-lfUr ,afi’ með því að halda áfram
u ritsins að föður þeirra látn-
um, sýnt minningu þess ágætis-
manns lofsverða ræktarsemi og
samtímis unnið vestur-íslenzkum
þjóðræknis- og menningarmálum
þarft verk og þakkarvert.
En með það fyrir augum að hlut-
verk það, sem Alamanakið gegndi í
samfleytt 60 ár, falli eigi með öllu
niður, hefir það orðið að samkomu-
lagi milli Gísla Jónssonar, ritstjóra
Tímariis Þjóðræknisfélagsins, og
greinarhöfundar, að fengnu sam-
þykki annarra hlutaðeigenda, að
Tímaritið flytji tvo af hinum föstu
þáttum Almanaksins, „Helztu við-
burðir meðal Islendinga í Vestur-