Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1955, Blaðsíða 107

UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
89
Er auðfundið, þegar við heyrum
næst frá Magnúsi, að hvatningarorð
Stephans hafa haft góð áhrif á hann.
En í bréfi 2. febrúar 1905 segir
Magnús svo:
Góði vinur,
Gott og gleðilegt nýtt ár. — Þökk
fyrir bréfið þitt, 30. des., það sótti
rinmitt vel að mér, bæði andlega
°g líkamlega.
Það er satt, sem þú segir, að ég
þarf ekki að vera stúrinn útaf rit-
°mi Árna Pálssonar, því menn, sem
£ru viðurkennd skáld, hafa farið
iýlegum orðum um þann þátt
”Eiríks“, sem hann lastar. Og vel
veit ég, að það er satt, að ný og
etri Þók er hvers höfundar bezta
V°rn fyrir lögréttu bókmenntanna,
ems og þú segir í bréfi þínu. En á
inn bóginn er ég, eins og þú veizt,
Vk ^retíma®ur °g finn oft sárt til
g því, sem flestir aðrir mundu álíta
ínamuni eina. Og enginn finnur
6 Ur Ui þess en ég sjálfur, hvað ég
uf köflum hlægilega viðkvæm-
að °,§ ~~ úráðlyndur. Ég hætti alveg
sa t U^Sa Um ritdóm Þenna- Mér er
fn§ ^rni Pálsson lesi sögu (eða
s/n r3eði) við háskólann í Höfn og
^ jÞrýðilega gáfaður maður, en
j^v uð rinkennilegur. Faðir hans
ae vera prestur. Veiztu, hverra
manna hann er?
við Ma§núsi mai sjáum
til 1 ý1 úann er farinn að hugsa sér
Kem me® Brazilíufarana.
EkkiSt hann SV0 að orði um Þá:
tij D er sa§an naín (hin nýja) komin
ast^hentaranna enn- Ef til vill prent-
sem ía aldrei> °§ reyni ég þó allt
mptjí , et td að koma henni út hér
me§ln hafsins.
En úr þessu rættist von bráðara,
og var fyrri þáttur Brazilíufaranna
prentaður í Winnipeg þetta sama ár,
1905. Af framhaldinu, öðrum þætti,
fréttum við ekki fyrr en 2. janúar
1907 í bréfi til Stephans, er Magnús
hefur skrifað í Marshland í Mani-
toba, þar sem hann var þá orðinn
kennari. Segir Magnús í bréfinu
m. a.:
Ég hefi fáar frístundir frá bú-
verkum og skólakennslunni, en þó
sezt ég niður stund og stund til að
hreinskrifa og endurbæta „Brazilíu-
farana“ (II. þátt). Stundum hálf-
iðrast ég eftir því að hafa nokkurn
tíma byrjað á því verki, en af því
að I. þáttur er kominn út, verð ég
að láta prenta síðari þáttinn líka.
Kom sá þáttur út í Reykjavík ári
síðar (1908), og var þá sagan öll.
Um veru sína í Marshland segir
Magnús í sama bréfi:
Bústaður minn er nú um 90 mílur
norðvestur frá Winnipeg og tólf
mílur fyrir vestan Manitobavatn.
Ég kann hér dável við mig, því út-
sýnin er skemmtileg. En þó þykir
mér hér eitt að, og það er: að póstur
fer hér um aðeins einu sinni í viku
— á hverjum fimmtudegi. Mig lang-
ar á stundum aftur til Nýja íslands,
en af því að ég missti landið, sem
ég átti þar, vil ég ekki flytja þangað
aftur. Ég varð að láta landið í pant,
þegar ég veiktist um árið, en gat svo
ekki leyst það út aftur, þegar til
kom.
Stephan skrifaði Magnúsi, að því
er virðist, ekki fyrr en í ágúst, hafði
frétt, að Magnús hefði verið veikur,
og innir hann nú eftir líðaninni í
bréfi, er lýkur með þessu fallega
erindi: