Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2003, Qupperneq 122

ÞORGERÐUR E. SIGURÐARDÓTTTR
kunnugt að ég er ekki annað en bókagerðarvél11.1 2 Sjálf hefur hún greini-
lega ekki áhyggjur af þessum stimph, enda þykja höfundar sem gefa út
skáldskap árlega eða svo ekkert sérstaklega afkastamiklir n'ðast hvar, það
þykir í flestum tilvikum af hinu góða að rithöfundar sýni mikil afköstv
Það er ekki lengur nauðsynlegt að gefa út bók með hefðbundnu
tveggja ára millibili, eins og stefnan virðist hafa verið hér á landi síðustu
uo áratugina eða svo. Það er heldur ekki nauðsynlegt að líta á hverja bók
sem tilraun til snilldarverks, heldur fremur sem hluta af stöðugri \innu
höfundarins, þar sem hver bók er rými til að vinna úr hugmyndum frem-
ur en endapunktur; staður sem staldrað er við á áður en áfram er haldið.
Guðrún Eva Alínervudóttir hlýtur að teljast afkastamikill rithöfundur,
hvemig sem htið er á það hugtak. Hún hefnr gefið út íjórar skáldsögur,
eitt smásagnasafn, ljóðabók, og stuttar, heimspekilegar sögur fyrir börn
síðan 1998. A síðasta ári komu út tvær skáldsögur eftir Guðrúnu Evu, Al-
bújti, og Sagan af sjóreknu píanóunum. Þessar skáldsögur eiga margt sam-
eiginlegt og tengjast jafnframt fyrri verkum Guðrúnar Evu með afger-
andi hætti. Hún sæltir iðulega í svipuð umfjöllunarefhi, leggur aftur og
aftur til atlögu við sömu spurningamar og þróar áfram stílbrögð og
formhugmyndir. Hver bók er þannig í ákveðnum skilningi framhald af
hinum, og lesandinn fær tilfinningu fyrir óræðri heildarmynd, sem verð-
ur kannslti aldrei fullkláruð, en það skiptir ekki ineginmáli. Hér verður
fjallað um skáldsögurnar tvær sem komu út á síðasta ári.
Albúm: Ég var ekki lengur viss um að ég væri manneskja.
Kannski var ég selur ...
Albúm er byggð upp af níutíu og níu myndum úr lífi ungrar stúlku, allt
ffá bemskuárum ffam á menntaskólaár. Hver mynd er byggð upp í stutt-
um kafla, þeir alfra lengstu era rétt rúm blaðsíða. Það er freistandi að lýsa
þessum stuttu köflum sem ljósmyndum úr lífi stúlkunnar, þar sem um af-
ar myndrænar lýsingar er oft á tíðurn um að ræða. Enda felur titill bók-
arinnar slíka túlkun í sér. Það á þó ekki fyflilega við, þar sem myndirnar
em tilviljanakenndar og vísa sjaldnast í augnablik sem geta talist eftir-
minnileg í neinum almennum skilningi:
1 www.bjartur.is 26. apríl 2002.
2 Hér er alls ekki verið að halda fram að íslenskir rithöfundar sé á einhvern hátt ótdrk-
ari en rithöfundar annars staðar, margir þeirra eru þýðendur, leikskáld, greina-og
pistlahöfundar og ritstjórar, hér er átt við frumsamið, útgefið efni.
120