Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2005, Síða 70

HÓLMFRÍÐUR GARÐARSDÓTTIR
yfirráð. Konurnar urðu því í frásögnum þeirra auðsveipar og bjóðandi
þegar þær „komu inn og settust umhverfis þá [landkönnuðina]. Kysstu
hendur þeirra og fætur og þukluðu til að kanna hvort þeir væru af holdi
og blóði eins og þær sjálfar“ (bls. 55). Þær voru líka „finstar til að koma
og lofa guð í upphæðum og færa okkur allt sem við þöríhuðumst, eink-
um matarkyns, brauð og hnetur“ (bls. 100). Og þó svo karlarnir á
nokkrum eyjrun hafi fafið „konur sínar fiyrir þeim kristnu vegna afbrýði-
semi“ þá fór ekki framhjá landkönnuðunum að um var að ræða „mjög
föngulegar konur“ (bls. 100).
I leiðarbókunum kemur fram að samlíf sæfaranna um borð og sam-
skiptin við íbúa eyjanna mótaðist af vaxandi vantrausti og óvild, jafnvel
svo að þegar fyrstu fleyin náðu landi á eyjunni Kúbu; „segir [aðmírállmn]
að ekkert hafi þeir óttast meira en fólkið á þessari eyju“ (bls. 81). Emi
fremur tekur skrásetjari fram að hann;
[...] hefði vissulega viljað kanna strönd eyjarinnar Espanola svo
vel sem auðið væri á heimleiðinni, en þeir menn sem settir
voru til stjórnar á karavellunum voru bræður og höfðu ýmsir
stutt þá í hroka þeirra og ágirnd. Þeir lifðu í þeirri trú að allt
væri þegar þeirra og ekki höfðu þeir aðeins vanvirt það traust
er Aðmírállinn [Kólumbus] hafði auðsýnt þeim og óhlýðnast
skipunum hans, heldur sagt og gert margt honum til óþurftar.
(bls. 123)
Utivistin er farin að reyna á þolinmæði, heilsu og úthald sæfaranna og í
kjölfar átaka og valdabaráttu og þess að aðmírállinn ímyndar sér ógn-
andi kvenverur sem rísa úr hafi og fréttir af eyjum sem einungis konur
byggja (bls. 122) verða indjánarnir í frásögnum sæfaranna árásargjarnari
og erfiðari viðfangs. Um leið og sæfararnir verða ósammála um mark-
mið og leiðir verða indjánarnir - bæði karlar og konur - fórnarlömb
átaka þeirra á milli.
Efdr margra mánaða útivist, þegar fyrirætlanir um heimferð eru rædd-
ar, gera landkönnuðirnir sér grein fyrir því að affekaskrá leiðangursins er
rýr og að ímynd þeirra sjálfra sem dugandi frumkvöðla hefur enn ekki
verið fest í sessi. Þeim verður ljóst að svo skapa megi ímynd hetjunnar og
tryggja ffekari fjárffamlög til könnunarleiðangra verða þeir að leggja
áherslu á stöðu frumbyggjanna sem harðvítugra andstæðinga sem ráði
yfir miklum auðæfum. Enn fremur að þessa andstæðinga verði að brjóta
68