Tímarit Máls og menningar - 01.12.1948, Blaðsíða 72
150
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
staðið á fótunum. Móðirin tók um öxl hans, lagaði til skyrtukrag-
ann, og ýtti drengnum síðan varlega á undan sér út um dyrnar.
Hann rétti henni höndina, og enn á ný lögðu þau af stað.
Þau gengu fram hjá gömlum hlyntrjám, er uxu fram með götunni
báðum megin. Börkur þeirra var grár af hélu.
„Mig langar til að sofa,“ sagði drengurinn og kipraði saman
augun. Napur frostvindurinn olli honum sárum sviða.
Hún lét sem hún heyrði ekki til hans. Henni var nú orðið það
fyllilega Ijóst, að aðstaða hennar var vonlaus. Hún átti varla nokk-
urn kunningja í borginni. Hún hafði komið þangað tveim mánuð-
um áður en stríðið hófst, og síðan hafði hún alltaf búið út af fyrir
sig og ekki gefið sig að öðru fólki.
„Mér er kalt á hnjánum,“ sagði drengurinn kjökrandi.
Móðirin fór með hann afsíðis og nuddaði hné hans, unz hann
var orðinn rólegur aftur. Skyndilega mundi hún eftir því, að hún
þekkti eina fjölskyldu í borginni. Þau höfðu kynnzt á gufuskipinu
„Gruzia“, er það var á leið frá Novorossijsk til Odessa. Síðan höfðu
þau hitzt stöku sinnum, hún og Pavlovski-hjónin. Herra Pavlovski
var háskólakennari, en Vera, kona hans, hafði nýlega lokið prófi við
byggingarverkfræðiháskóla. Konunum geðjaðist vel hvorri að ann-
arri, og þær urðu brátt mestu mátar. Eiginmenn þeirra urðu einnig
góðir vinir. Eitt sinn höfðu þeir farið á veitingastofu og komið
heim að aflíðandi nóttu, syngjandi hástöfum og glaðari en frá verði
sagt. Öðru sinni fóru þau öll út á íþróttavöll til þess að horfa á
knattspyrnukappleik milli Charkov og Odessa. Pavlovski-hjónin voru
ákafir aðdáendur Odessa-liðsins, en móðirin og maður hennar
fylgdu Charkov-liðinu að málum. Odessa-liðið bar hærri hlut. Það
veit heilög hamingjan, að þá var líf og fjör á stóra, nývígða íþrótta-
vellinum á hæðinni við sjóinn! Hvarvetna kváðu við hróp og köll,
ákafar eggjanir og frýjuorð, og stóreflis rykský þyrluðust upp, svo
að varla sást í keppendurna. Þá mátti búast við því á hverri stundu,
að í hart slægi milli hjónanna. Hiti og ákafi fylgdi hverju orði
þeirra.
En hvers vegna var hún að rifja þetta upp núna? Herra Pavlovski
var ekki í Odessa. Hann barðist í Rauða hernum. Vera, kona hans,