Tímarit Máls og menningar - 01.05.1973, Qupperneq 24

Tímarit Máls og menningar
og annað líf. En jafnframt er sagan sprenghlægileg. Eg, Þórbergur Þórðar-
son, í lifandalífi mesti smælinginn meðal hinna smæstu, stend þarna hnakka-
kertur frammi fyrir Drotni allsherjar og geri byltingu í ríki himnanna með
nokkrum einföldum heimspekisetningum. A jörðinni stóð eg í látlausum
stælum við menn, sem mátu meira vitleysu sína en speki mína. En Drottinn
allsherjar er sanngjarn og réttlátur. Hann þrætir ekki. Hann er laus við þá
megingalla mannanna að halda dauðahaldi í sínar eigin vitleysur, að eins
fyrir það eitt, að villurnar eru búnar til af honum. Hann er skárri en kapital-
istarnir, sem þið hafið herjað á árangurslaust ár eftir ár, enda eru rök mín
ljósari og meira sannfærandi en ykkar. Setninguna: „Þetta hefir mér aldrei
dottið í hug áður“ á Vilmundur. Á þessari sögu læt eg Bréf til Láru enda.
Hún getur þénað þar sem storkandi afsökun fyrir syndum þeim, sem eg hefi
drýgt í bréfinu.
Eg er orðinn margfalt gáfaðri siðan eg kom hingað vestur. Heimska,
deyfð og slappleiki Reykj avíkur-lífsins er rokið burt úr mér. Að nokkru leyti
er það að þakka lausn minni frá 4200 stílum, sem ekkert vit er í, og 150
nemendum, sem aldrei hafa skilið neitt og eiga ekkert andlegt áhugamál.
Eg þekki ekkert jafn andlega drepandi. Hins vegar er það lausn mín frá
hinni idiotisku þögn, sem einkennir svo margt ungt fólk í Reykjavík. Þú
þekkir vel þessa árangurslausu leit hugans eftir orðum, þessar krossfarir sál-
arinnar um eyðimerkur hinnar idiotisku þagnar. Hér loga allir af hugsjónum,
og sá, sem á hugsjónir, verður aldrei leiður á sjálfum sér né öðrum. Hann
leitar ekki að orðum. Hann leitar að mönnum, sem hann vill gefa hlutdeild
í hugsjónum sínum. Hann þarf ekki að vera neitt sérlega gáfaður. Fíflsku-
víma yfir auðvirðilegum hugsjónum er betri en sofandi skynsemi deyjandi
sálar.
Höfuðið á mér er orðið lygnt og tært. Eg get helzt hkt því við fágað gler,
sem geislar vísdóms og andríkis skína sífelt gegnum. Sál mín er eins og
tyrkneskt marmaramusteri, þar sem guðirnir leika himneskar symfóníur.
Mér þýðir ekkert að segja þér þetta. Þú þekkir ekki þetta ástand. Þú hefir
tortímt sál þinni í andlausri skynsemisdýrkun. En Sigurður Jónasson - þessi
ilmandi hunangsbolli andlegs lífs - hann kannast við það. Berðu jarðneskum
leifum hans kveðju mína. Eins Erlendi, þó að honum hafi farist skítlega með
töskulykilinn. Ykkur er margt annað betur gefið en framtakssemi utan ykkar
embættis.
Heilsaðu minni yndislegu Guðnýju frá mér, og segðu henni, að hjarta
mitt hafi slegið örar, síðan eg sat undir henni í vor. Eg skrifa henni kanski
14