Tímarit Máls og menningar - 01.05.1973, Qupperneq 49

Steinunn Sigurðardóttir
Æskulausir rjómadagar
ÁSur en hún vaknaði svo heitið gæti var auðvitað orðið bjart. Andi guðs
sveif yfir vötnum og mærðarlegur jarmur Lúfu og Stúfu. Kannski vaknaði
hún alltaf við þennan jarm og krækti listilega í gluggatj aldið með tánum.
Þá opnaðist útsýn yfir grasið sem glóði á gamla bænum og bærðist einsog
verið væri að strjúka því
um stund.
Hetjuskap þurfti til að velta sér frammúr. Henni tókst ekki að sætta sig
við þau bitru örlög að vakna til lífsins - einkum ekki að morgni dags -
og slagaði einsog drukkin kona framundir hádegi. Þó vildi hún enn síður
verða sér til skammar með því að fara á lappir lángt á eftir öllum og Gumma
bróður. Hann var firnm ára
allt þetta sumar.
Það var enginn frammi svo hún át brauð og rjómakaffi með sjálfri sér
og kæfði síðan sultarvein heimalninganna með volgri mjólk. Á eftir valhopp-
aði hún dáldið um hlaðið þótt henni væri það þvert um geð. Hún sá í miðju
hoppi að Gummi var vaknaður til dáða og farinn að atast í pakksöddum
lömhunum, allsnakinn niður að mitti, með stirur í bláum pottormsaugum.
Systirin benti honum á misfellur í klæðaburði, en hann skeytti því ekki og
reyndi að troða úldnum fífli upp í Stúfu. Þeirri viðureign var ekki lokið
þegar systirin öslaði yfir ána
skömmu síðar
í hriplekum stígvélum með þrjá nautgripi fyrir framan sig.
I tvo mánuði þegar hér var komið sögu hafði takmark kúasmalans verið
að beina nautgripahjörðinni inn á réttar brautir og fá hana til að ganga í
takt og beinni röð eins og skátaflokk. í fyrstu harmaði hún mest að hafa
ekki ileiri til umráða, en fljótt kom í ljós, að illa gekk að samræma, þótt
ekki væru nema þrjár, og jafnvel heragi dugði skammt. Draumar hennar
um æðra skipulag flokksins áttu ekki eftir að verða veruleiki. Hún þóttist
39