Tímarit Máls og menningar - 01.05.1973, Qupperneq 69

Úr dagbók (II)
og áttum það fullkomlega skilið. - Lærðir hjúkrunarmenn íslenzkir voru þá
aSeins þrír á öllu landinu. Ég vann meS þeim öllinn. GuSmundur hét einn
Þorkelsson. Ragnar annar. Hansen sá þriSji. — Þeir eru nú allir farnir til guðs
og lifa þar í hlýjum fögnuði englanna.
ViS GuSmundur unnum lengst saman. Hann nam hjúknmarstörf úti í Nor-
egi, var ættaSur úr Árnessýslunni og ekki allra leika. Okkur kom vel saman.
Hann var langur og sterkur og lítill kvennamaSur, þó var hann fremur glað-
sinna maður. Hann var góður hjúkrunarmaður í flestmn tilfellmn en ekki
öllum. Hann var trúhneigður maður og spilaði sálma á gítar.
Það var á kreppuárunum, að ég gerðist hjúkrunarmaður á Kleppi, í stað
þess að drepast úr sulti niðri í Reykjavík. - Þegar systur minni einni var
tilkynnt ég væri kominn á Klepp, þá steinleið yfir hana eins og hún hefði
verið skotin, en einhver hvíslaði þá í eyrað á henni, ég væri þar aðeins sem
hjúkrunarmaður. Og sjá, hún reis óðara á fætur eins og Heilagur Andi
hefði aðeins yfirskyggt hana að gamni sínu, hló af gleði og drakk sextán
kaffiholla af lútsterku rótarkaffi í einni bunu og varð full. Hún er þegar
þetta er skrifað, hjúkrunarkona að mennt.
Ég var ráðinn á Klepp sem fastur vökumaður og fékk hundrað kr. í kaup
á mánuði auk súðarkompu til að sofa í á daginn og mat bæði nógan og
góðan. ÞaS voru vildiskjör. Þetta gerðist skömmu síðar en Jónas rak Helga
og Stóra bomban sprakk í Tímanum. Olafur Thorlacius varð þá yfirlæknir
sjúkrahússins. Hann var lítill maður og ljúfmenni og enginn læknir. SíSan
kom Lárus Jónsson. - Lárus var afbragðs læknir en drakk helzti mikið af
brennivíni og það upphófust réttarhöld. Ég var kallaður sem vitni í málinu
og áminntur inn sannsögli. Ég sagði já takk og laug eins langt og ég þorði,
en ekkert dugði. Lárus var dæmdur frá stöðunni og doktorinn kom aftur
og lokaði hringmnn. - Ég efast um að sjúklingarnir hafi haft nokkuð gott
af þeim hringsnúningi. - Þetta var allt saman pólitík og Ijótur leikur.
Jórunn Bjamadóttir, systir Bjarna skólastjóra á Laugarvatni, var yfir-
hjúkrunarkona. Hún var drengur góður eins og Bergþóra, og þótti gaman að
smápartíum. Eftir að ég hætti uppstyttulausri næturvaktinni, lenti ég alloft
í þeim selskap. - ÞaS var góður selskapur og þar gerðist aldrei neinn drukk-
inn. — Fröken Jórunn lézt of snemma til mikils tjóns fyrir sjúkrahúsið á
Kleppi.
Mér féll miðlungi vel á næturvaktinni og átti ærið oft í erjum við margan
sjúklinginn. Sumir þeirra vildu endilega berja mig og helzt drepa, en ég var
ungur þá og tuskaðist af hjartans lyst. - Fyrsta nóttin sem ég vakti, er mér
59