Tímarit Máls og menningar - 01.05.1973, Qupperneq 79

Af palestínskum sjónarhól
fátækir bændur, er hinum rómverska herstjóra þótti ekki sá bógur í, að
tæki að stugga þeim burt úr landinu - og séu Palestínuarabar því ef til vill
sannari Gyðingar að uppruna til en þeir innflytj endur, sem flykkzt hafa
þangað eftir stofnun Ísraelsríkis.
En nú karm einhver að spyrja: Hvað varð um þá Gyðinga, sem hröktust
í útlegð eftir ósigurinn fyrir hinum rómverska her Titusar árið 70 og eyðingu
Jerúsalemsborgar? Eru ekki þessir Gyðingar, sem flutzt hafa til ísraels síðan
1948 afkomendur þessa fólks, raunverulegir afkomendur hinna fornu Hebrea?
Því fer víðs fjarri og byggist þessi þráláti misskilningur á því, að Gyðingar
séu annað hvort sérstök þjóð í okkar skilningi þess orðs eða sérstakur kyn-
þáttur eða þá hvort tveggja. - Mannfræðingurinn Harry L. Shapiro, sem er
forstöðumaður American Museum of National History, heldur því fram, að
Gyðingar séu hvorki sérstakur kynþáttur né þjóð í venjulegum skilningi
þess orðs; allar rannsóknir bæði mannfræðilegar og sagnfræðilegar hafi
löngu afsannað það. Rannsóknir á höfuðlagi Gyðinga sýna, að það er harla
mismunandi og j afnmargbreytilegt og hjá öllum þjóðum Evrópu til samans.
Einnig hafa ítarlegar rannsóknir á blóðflokkum Gyðinga kippt öllum stoð-
rnn undan þeirri kenningu, að til sé einhver gyðinglegur kynþáttur. Hinn
þekkti mannfræðingur, prófessor Juan Comas, er starfar við Mexicoháskóla,
hefur skipt Gyðingum í eftirtalda 3 hópa eftir uppruna þeirra. í fyrsta lagi
eru það Gyðingar, sem telja má beina afkomendur þeirra er fluttust — ýmist
frjálsir eða ófrjálsir — burt frá Palestínu; þeir eru mjög fámennir. í öðru
lagi eru svo þeir, sem eru afkomendur asiatiskra Gyðinga og annarra þjóða
eða þjóðabrota (blandaður stofn) og í þriðja lagi eru svo þeir Gyðingar,
sem mannfræðilega séð eru ekki á nokkurn hátt skildir eða í blóðtengslum
við þá Gyðinga sem eiga uppruna sinn að rekja til Palestínu, heldur hafa
orðið Gyðingar við það eitt að taka Gyðingatrú, og eru þeir langflestir. -
Það er því alrangt, að tala um Gyðingaþjóðina á þann hátt, að gefið sé í
skyn að þar sé um að ræða hóp manna, sem ekki eigi sér aðeins sameiginlega
sögu, heldur sé líka tengdur blóðböndum og menningararfleifð, segir pró-
fessor Comas. Slíkt getur ef til vill hentað zionisliskum stjórnmálamönnum
í áróðri þeirra, en á bak við allt slíkt tal eru þó hinir óhugnanlegu undirtón-
ar kynþáttaþvaðursins - þeirrar kenningar sem orðið hefur Gyðinginn
þyngri í skauti en flest annað.
Gyðingdómurinn er trúarsamfélag, eitt hið elzta í heimi, sá meiður, sem
bæði kristindómur og Islam eru greinar á; að vera Gyðingur er m. a. það
að tilheyra þessu samfélagi - og langflestir Gyðingar á okkar tímum eru
69