Gerðir kirkjuþings - 01.01.1985, Qupperneq 69

62
Mikilvægt áhersluatriði í kaflanum er gagnkvæmnin í sam-
skiptum vígóra og óvígóra þjóna kirkjunnar. Er þessi
áhersla mikilvæg fyrir þá sök, aó hún kemur í veg fyrir, aó
hugsaó sé sjálfstætt um vígóa þjóna og litið svo á, aö þjón-
usta óvigóra þjóna sé minna virói en þeirra. I því sambandi
má árétta áherslu 15. gr. um valdið í kirkjunni, sem á upp-
runa sinn í valdi Jesú Krists og merkir ábyrgó frammi fyrir
Guði, svo aó þvi veröur aðeins beitt í samvinnu við sam-
félagið i heild.
Náöargjafirnar eru og ræddar og lögö áhersla á, hversu til-
vist þeirra auógi líf safnaóarins (5. og 32. gr.). Er
athyglisvert, hversu hin vígóa þjónusta er tengd gjöfum
Heilags anda til kirkjunnar og tilvist hennar skoóuö sem
sérstök náöargjöf. Tökum vér undir þaó sem segir í 33. gr.,
aö varóveisla sannleika fagnaóarerindisins er ekki komin
undir sérstöku skipulagi, svo aó Heilagur andi hafi oft
þurft aó nota óvenjulegar leiðir til áminningar kirkjunni.
Er þaö þörf áminning til vor um, að líf kirkjunnar er komió
undir Guöi og frumkvæöi hans (sbr. 8.gr.).
I þessu sambandi eru reglurnar til leióbeiningar um, hvernig
gegna skuli hinni vígöu þjónustu, mikilvægar (26.-27. gr.).
Spurningin um postullega fylgd er rædd í 34.-38. gr. Lýsum
vér fullkomnu samsinni viö greinarmuninn, sem þar er geróur
á "fylgd í postullegri hefö," sem tekur til allrar kirkj-
unnar, og "fylgd í postullegri þjónustu," sem fyrst og
fremst kemur fram í postullegri hefó kirkjunnar í heild.
Postulleg hefö í kirkjunni er skýrgreind á þennan hátt:
Postulleg hefó í kirkjunni merkir, aó ákveðin einkenni
kirkjunnar frá tímum postulanna vara viö, svo sem
vitnisburður um postullega trú, boðun og fersk túlkun
fagnaóarerindisins, skírn og altarissakramenti, afhend-
ing þjónustunnar milli kynslóóa, samfélag í bæn, kær-
leika, gleöi og þjáningu, þjónusta viö sjúka og fátæka,
eining vió nálægar kirkjur og hlutdeild' þeim gjöfum,
sem Drottinn hefur gefið hverri um sig (34.gr.).
Postulleg vígsluröó er síóan sögó koma fram fyrst og fremst
í postullegri hefö kirkjunnar í heild og er vígslurööin sögð
tjá, að "hlutverk Krists, sem kirkjan á þátt í, er varanlegt
og stöóugt". Þá segir á þessa leið um fylgd í postullegri
þjónustu:
Vígóir þjónar hafa þaó sérstaka verkefni meó höndum
innan kirkjunnar aó varöveita og sýna fram á gildi
postullegrar trúar. Meó því aö afhenda þjónustuna á
skipulegan hátt meö vigslu, lýsir kirkjan yfir því, aö
hún á sér samhengi í sögunni. Ennfremur er meö vígsl-
unni ítrekaö, aö vígður þjónn er kallaður til aö
varðveita trúna (35.gr.).
Þess vegna eru kirkjur, sem leggja lítið upp úr afhendingu
þjónustunnar meö vígslu spuröar, hvort þær þurfi ekki aó
breyta hugmyndum sínum um stööugleika postullegrar hefóar
jafnframt því sem biskupakirkjurnar eru beðnar um að ihuga,
hvort ekki sé endurbóta þörf á skipulagi þjónustunnar.