Gerðir kirkjuþings - 01.01.1985, Side 71

64
1 fjórða lagi köllum vér eftir nánari umfjöllun um vígða
þjónustu kvenna í kirkjunni. Innan kirkju vorrar eru konur
vigðar til þjónustu og fjöldi kvenna í guðfræðinámi eykst
jafnt og þétt. Höfum vér góða reynslu af þjónustu kvenna í
kirkjunni og höldum því fram, að á oss hvili sú skuldbinding
að raunhæfa vitnisburóinn, sem segir, að í Kristi sé enginn
karl eða kona, heldur hverfi þar allur aóskilnaður á milli
manna. Vér ítrekum, að ef menn vilja leita að ályktun ritn-
ingarinnar um stöðu kvenna, þá sé réttara aó hafa í huga orö
Galatabréfsins: "Hér er enginn Gyóingur né grískur, þræll
né frjáls maóur, karl né kona. Þér eruó allir eitt í Kristi
Jesú," frekar en orð Páls i I. Korintubréfi 14.34, þess efn-
is að konur þegi á samkomum.í Galatabréfinu er augljóslega
þýöingarmeiri texti á ferð. Þar er guófræðileg skilgreining
á merkingu skírnarinnar fyrir samfélag kristinna manna. Þar
er um að ræða innsæi spámannsins sem er ekki háð viðteknum
samfélagssiðum liðins tíma.
2. Hvaóa ályktun getur kirkja þín dregið af þessum texta í
sambandi við samvinnu og samræður vió aðrar kirkjur,
sérstaklega þær sem líka sjá i þessum texta tjáningu á
hinni postullegu trú?
íslenska kirkjan viðurkennir í reynd vígóa þjónustu annarra
kirkna. Beinist samfélag vort einkum aó kirkjum sömu
kirkjudeildar úti um heiminn, en innan hennar eru mismun-
andi form á vígslunni vió lýði. Sums staöar hafa lútherskar
kirkjur varóveitt vígsluröó biskupa, annars staðar ekki, en
þessi mismunur kemur ekki niður á samfélaginu milli þeirra.
Ljóst er, að kæmi lútherskur prestur úr annarri kirkju og
óskaði þess að taka aó sér þjónustu innan vorrar kirkju,
yrði hann ekki vígóur aftur. Hins vegar vantar formlega
umfjöllun um, hvort vígóur þjónn úr annarri kirkjudeild,
er æskti þjónustu innan vorrar kirkju á grundvelli kenningar
hennar, yrði vígður aftur. Lýsum vér þeim vilja vorum, að
vér viðurkennum vígða þjónustu hverrar þeirrar kirkju, sem
ásamt oss tekur undir postullega játningu og ásamt oss
játar, að hin vígóa þjónusta sé byggð á köllun alls Guðs
lýðs og óskum vér eftir hliðstæóri viðurkenningu annarra
kirkna á vígðri þjónustu vorrar kirkju. Hins vegar verðum
vér aó taka fram, aó spurningin um vígða þjóna úr öðrum
kirkjum er ekki mál, sem kirkja vor getur ein leyst, heldur
snertir þaó líka löggjafann vegna tengsla ríkis og kirkju.
Á 16. öld var vígsluröð biskupanna rofin í vorri kirkju
eins og þegar hefur verið tekið fram.Form biskupsþjón-
ustunnar hefur þó haldist allar götur siðan. Enda þótt
kirkja vor viðurkenni formlega ekki nema eitt stig hinnar
vígóu þjónustu eóa þjónustu orós og sakramenta, höfum vér í
reynd haldió þrem vígslustigum. Sá sem kallaður er til
biskups í vorri kirkju, er ætíð vígður til biskups af for-
vera sínum eða einhverjum öðrum,sem hefur hlotið biskups-
vígslu. Til þess að tryggt væri, að landið væri aldrei án
vígðs biskups og kjörinn biskup þyrfti ekki að leita út
fyrir landsteinana til biskupsvígslu, hafa frá árinu 1909
verió skipaðir tveir vígslubiskupar, sem hljóta biskups-
vígslu og biskupsnafnbót, enda þótt þeir gegni áfram því
embætti er þeir áður gegndu. Sýnir þetta dæmi, hve mikilvæg
biskupsþjónustan er í vorum augum.