Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2005, Page 204
HOAÍIK. BHABHA
sem hlaðið er iimflytjendum £rá gömlu nýlendunum, þeir eru í því að stíga
af skipinu, æ\únlega í því að koma í ljós - eins og í draumkenndri atburða-
rás þölskyldusögunnar hjá Freud - inn í landið þar sem götumar eru gulh
lagðar. Þessu fylgir önnur ímtmd af margbretmleika og krafri tolksins sem
er að koma í ljós, í skoti af rastafaría með snúna lokka sem ryður sér leið í
gegnurm sveit lögreglumanna í uppreisninni. Þetta er minning sem leiftrar
stöðugt í kvrikmyndinni: hættuleg endurtekning í nútíð kvikmyndaramm-
ans, mannlegt Hf sem vegur salt á brúninni og yfirfærir það sem mun koma
og það sem kom á undan inn í skrif sögunnar. Hlustum á endurtekninguna
á tíma og rými fólksins sem ég hef verið að reyna að skapa:
Með tíð og tfma krefjumst við hins ómögulega til þess að ná þth
mögulega úr höndum þess, með tíð og tíma gera strætin tilkall
til mín án afsökunar, með tíð og tíma mun ég með réttu segja
að það séu ekki til neinar sögur ... í uppreisninni eru aðeins
svipir annarra sagna.
Menningarmismunur og táknræn krafa hans býr til sögu í núðri upp-
reisninni. Upp úr þránni efrir því mögulega í hinu ómögulega, í sögu-
legri nútíð uppreisnarinnar, kemur í ljós draugaleg endurtekning annarra
frásagna, frásagnir um aðrar uppreisnir litaðs fólks: í Broadwater Farm, í
Southail, í St Paul’s, í Bristol, í draugalegri endurtekningu svörtu kon-
unnar frá Lozells stræti í Handsworth sem sér framtíðina í fortíðimii.
Það eru engar sögur í uppreisninni, aðeins stripir annarra sagna, sagði
hún við blaðamann. „Þú getur séð Enoch Powell árið 1969, Michael X
árið 1965.“ Og úr uppsafuaðri endurtekningunni smíðar hún sögu.
Hlustum á aðra konu úr myndinni sem talar annað sögulegt tungumál.
Upp úr fornri veröld m}mdhverfingarinnar sem er fönguð í hreyfingu
fólksins, þýðir hún tíma breytinganna inn í flóð og fjöru óhanúns takts-
ins í tungumálinu, tíma augnabliksins sem hleðst upp, ber vængjunum á
móti láréttum sjóndeildarhring, og síðan flæði vatns og orða:
Ég sný bakinu í hafið og geng til móts við sjóndeildarhringinn
banda hafinu burt og það snýr aftur
stíg og renn til
skríð efrir slóð ferðar minnar
þegar ég rís upp fyllir hafið beinin
202