Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2005, Blaðsíða 234

SEYLA BENHABIB
rökræðulýðræði sem ég ver í þessari bók. í fyrsta lagi ha£ua ég, eins og
hann, „þeirri tilhneigingu að gera ráð fyrir að greinileg menningarleg
einkenni séu það sem skilgreini alla hópa“ (bls. 305). Sjálfsmynd hópa
ætti ekki að festa við menninguna. I öðru lagi er ég sammála Barry um
að stundum sé „stefnumörkun um fjölmenningu almennt ekki vel til þess
fallin að efla frelsis- og jafhréttisgildi“ (bls. 12). I þriðja lagi telur Bany
að mikilvægasta ástæðan fyrir þ\'í að innleiða réttindi f\TÍr ák\-eðna hópa
sé sú að þegar: „kerfi þar sem réttindi eru tiyggð fyrir hópa sem standa
kerfisbundið verr að vígi er leið til að fullnægja jafiiréttiski-öfu ffjálslynd-
ishugsjónarinnar um að enginn skuh hafa færri úrræði og tækifæri en
annar þegar ójöfhuðurinn er sprottinn vegna kringumstæðna sem hann
fær engu ráðið um“ (bls. 13). Bariy hvetur til jákvæðrar mismununar í
sumum tilvikum og fellst á að til þess að tryggja jöfn tækifæri þurfi að
beita sérstökum aðgerðum sem snúa að endurdreifingu valda og auðs.
Auk „kynþáttabrmdinna minnihlutahópa“, er hann málsvari bama af
verkamannastétt og fadaðra. Þegar á heildina er htið, styður Bariy hug-
myndina um endurdreifingu (e. redistribution) frekar en hugmyndina um
viðurkenningu (e. recognition) og virðist telja að fjölmenningarhyggja
byggist annaðhvort á mistökum eða illvilja, eða hvoru tveggja. Og hér má
sjá hvar leiðir okkar skiljast: „Ef ekki menning, hvert er þá vandamálið
og hver er lausn þess? I inörgum tilfellum er einfaldlega ekkert vandamál
fyrir hendi sem krefst lausnar. [...] Vandamálið er gripið úr lausu lofd af
fjöhnenningarsinnum sem gera ráð f}TÍr að jöfh meðferð ólílu-a minni-
hlutahópa verði aldrei annað en tilviljanakenndur punktur á skala milh
sérdeilis illrar meðferðar og sérdeilis góðrar meðferðar og hlutleysi hafi
enga sérstaka kosti umfram annað“ (bls. 317).
Það að vísa fjölmenningarlegum umhugsunarefhum svona algerlega á
bug kallast léleg félagsfræði. Póhtík er varðar sjálfsmynd/mismmi er að
ryðja sér til rúms út um allan heim og fjölmenningarhyggja er einungis
hluti af þeirri þróun. Því er ekki hægt að vísa henni á bug eins og hún sé
„sendifulltrúa póliuskrar rétthugsunar" (bls. 328) o.s.frv. Samt má í þeirn breiða hópi
ffæðimanna sem hann skoðar íinna höfunda eins og Iris Young sem eru hallir undir
fölmenningarhyggju og eru til vinstri sem og aðra eins og Todd Gidin sem ekla
styðja slíkar hugmyndir en líta á sig sem vinstrimenn. Þetta bendir dl þess að álíka
lítil samstaða sé um þessi mál á vinstri kantinum og er á meðal höfunda eins og Will
Kymlicka, Joseph Careins og Melissu Williams sem kalla sig „ffjálsl\Tida“ og „rök-
ræðulýðræðissinna“. Með orðræðuflúri sínu skapar Bary skiptingu í tvær andstæðar
fylkingar, nokkuð sem er ónauðsynlegt og dregur úr gildi röksemdafærslu hans.
232