Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2005, Qupperneq 254

SEYLA BENHABIB
munu mismunandi aðilar deila um ólíkar ki'öfur og það verða að vera fyr-
ir hendi einhverjar vinnureglur sem farið er eftdr þegar úi'skurðað er í slík-
um málum og leiðir til að áfrýja slíkum úrskurðum. Emi fremur má ekki
hafna ósk einstaklings um að fá að tilheyra ákveðnum hópi áfram þótt
hann gangi í hjónaband út fyrir hópinn. Eimiig þarf að skapa aðstæður
fyrir hjónabönd á milli hópa og fyrir börn úr slíkum hjónaböndum.
Þessi viðmið þróast út ffá meginreglunum um almenna virðingu og
samskipti á jafnréttisgrundvelli sem eru þýðingarmiklar í samræðusið-
fræði. A meðan viðmið a (samskipti á jafnréttisgrundvelli) felur í sér nán-
ari útlistun á því hvað þessar meginreglur fela í sér út frá hugmyndum
um rökræðulýðræði, þá byggja viðmið b (sjálfknúin aðild) og c (ffelsi til
brotthvarfs eða samneytis) á þeirri hugmynd að einstaklingar túlki og
skilgreini sig sjálfir og að menningarleg vitneskja sé á bak við þá frásögn
sem gjörðir þeirra og verk eru grundvölluð á. Réttinn til sjálfsaðildar sem
og réttinn til brotthvarfs eða samneytis má rekja til þessarar sýnar um að
einstaklingurinn túlki sjálfan sig. Rawls mundi skilgreina þetta sem hæfni
okkar til að setja fram kröfur sem staðfesta gildi okkar sjálffa, með orða-
lagi Elabermas mundi þetta vísa til hæfni okkar til að fara með „tjáskipta-
ffelsi“ - þ.e. hvort við samþykkjum eða höfnum þeirn miðlandi málat-
höfhum sem aðrir beina að okkur og þeirn kröfum er varða staðfestingu
sjálfsins sem felast í þeim tjáskipmm. Frekari raungenúng þessara við-
miða með innlimun þeirra í stofnanakerfið og aðlögun að samfélagsleg-
urn venjum er háð lýðræðislegri umræðu og samþykki allra þeirra sem
þar eiga hlut að máli.
Ekki eingöngu fjölhyggjumenn, heldur einnig sumir rökræðulýðræð-
issinnar, hafa áhyggjur af því að nálgunarleið rökræðulýðræðisins taki
það ekki nógu alvarlega að í þjóðfélaginu sé að finna þjóðmenningarleg-
ar deilur sem eru mjög erfiðar viðureignar. Flestar kenningar urn rök-
ræðulýðræði ganga út frá þeirri forsendu að stefnt sé að stjórnskipan sem
miðar að sameiningu. Getur rökræðulýðræði verið lausn á djúpstæðum
og rótgrónum þjóðmenningarlegum og þjóðernislegum ágreiningi?
honum á meðan böm kvenna sem gerðu slíkt hið sama voru útilokuð. Börnum Juliu
Martinez, Pueblo konu sem gifdst Navaho manni var meinað að gera tilkall til hús-
næðis sem henni var úthlutað sem meðlimi í ættflokknum (Santa Clara gegn Mart-
inez 98 US 1670 (1978)).
252