Skírnir - 01.01.1960, Side 111

Skímir
Séra Ólafur á Söndum
109
urstu kvæSum hans. Leggur ekki síður hlýju og ynnileik af
því en af sumum beztu sálmum hans.
Þetta kvæði sýnir líka betur en flest annað, að hann hefir
ekki verið vandlætingasamur, en unnað hófsamlegri gleði:
Hýr gleður hug minn
hásumar tíð.
Skœran lofi skapara sinn
öll skepnan blíð.
Skin yfir oss hans miskunnin.
— Hýr gleður hug minn.
Gleður mig enn sá góði bjór.
Guði sé þökk og lof,
þó min sé drykkjan megn eður stór
og mjög við of,
mun þó ei reiðast drottinn vor.
— Hýr gleður hug minn.
Gott er að drekka hið góða öl,
gleður það mannsins líf.
Meðan að enginn byrjar böl
né bruggar kif
og bróðurleg elskan ei líður kvöl.
— Hýr gleður hug minn.1)
Lengi mun kvæði þetta hafa verið sungið við drykkju og
er líka eitt þeirra fáu kvæða séra Ólafs, sem enn er prentað
í sumar söngbækur.2)
ölteiti gætir víðar í kveðskap hans. 1 Feðgareisu, síðasta er-
indi, segir svo:
Ef bragarins einhver biðst af mér
og brosir að nokkru orði hér,
kýs ég mér af honum könnu bjórs.
Kaup má þetta bíða til vors.3)
I Lbs. 169, 8vo eru einnig tvær söngvísur við öldrykkju
eignaðar séra Ólafi. Þær eru liðugt kveðnar. Hina fyrri á að
syngja á undan veizlu, þá seinni eftir veizlu. Þar er þetta:
!) IB. 70,4to, bls. 84—86.
2) Bjami Þorsteinsson: Islenzk þjóðlög, bls. 273-—74.
3) IB. 70,4to, bls. 99.