Skírnir - 01.01.1969, Page 123
SKÍRNIR
DANTE Á ÍSLENZKU
117
það, sem þú sæir ef þú hefðir losað þig við hana.“) Þetta verður
öllu flóknara í meðförum hjá Guðmundi:
Þín tregffa varaar þér aff þekkja og njóta
og þínum hömlum sjálfs þín blekking veldur,
- því oki, er væri annars létt að brjóta. (bls. 116)
Orðunum „tregðu", „hömlum“ og „oki“ hefur Guðmundur sjálfur
skotið öllum inn í. Það er aðeins eitt ríkjandi hugtak hjá Dante í
þessum Ijóðlínum og það hugtak er einmitt þyngsli, þar sem ímynd-
un Dantes íþyngir honum og varnar honum himnesks flugs.
Hið einfalda málfar Dantes getur stundum orðið allt að því ó-
heflað. Þau eftirminnilegu orð, sem Cacciaguida beinir til Dantes
um að vera óhræddur að skrifa allt niður, sem fyrir augu ber, eru
misskilin og rangþýdd af Guðmundi:
Ma nondimen, rimo8sa ogni menzogna,
Tutta tua vision fa manifesta,
E lascia pur grattar dov’é ]a rogna. (Para. XVII, 127-9)
(„Þú skalt þvert á móti skýra lygalaust frá öllu því, sem þú hefur séð
og lát þá bara klóra sér, þar sem kaunin eru“.) Guðmundur:
En haf í minni, aff laust viff lygi og vafa
meff ljósum dæmum skalt þú mál þitt færa
- og ýf þau sár, sem illa gróið hafa. (bls. 127)
Nákvæmnin hefur farið hér forgörðum eins og svo oft áður hjá
Guðmundi, en ekki bara nákvæmnin heldur líka sá grófi kyngikraft-
ur, sem felst í þessum orðum Cacciaguidas.
Einn af frægustu og skáldlegustu köflunum í Dante er kvöldlýs-
ing hans á Hreinsunarfj alli:
Era giá Tora che volge il disio
Ai naviganti e intenerisce il core
Lo di ch’han detto ai dolci amici addio;
E che lo nuovo peregrin d’amore
Punge, se ode squilla di lontano,
Che paia il giorno pianger che si more. (Purg. VIII, 1-6)
(„Sú stund var þegar komin, að hjörtu sjómanna vikna og þráin
beinir huganum aftur til þess dags, er þeir kvöddu vini kæra; og