Tímarit Máls og menningar - 01.11.2014, Page 5

Tv ö fa l t l í f
TMM 2014 · 4 5
hennar hvar sem hann nú hvílir lúin bein hefur trúlega ekki haft Alþingi
Íslendinga sérstaklega í huga.
Uppvöxtur minn á flækingi milli mismunandi saggafullra kumbalda í
Reykjavík og Árnessýslu eftirstríðs­ og fátæktaráranna er sennilega orsök
þess að ég tek mér stöðu meðal þeirra sem minna mega sín þegar kemur að
grundvallarspurningunni um skiptingu auðsins. Þetta gerist eiginlega sjálf­
krafa eins og ég sé að hlýða forritaðri fyrirskipun frá undirvitundinni. Ég er
allt í einu kominn með rauðan fána í lúkurnar án þess að ég viti nákvæmlega
erindið með kröfugöngunni. Þetta eru ósjálfráð viðbrögð alveg án þess að
ég frekar en svo margir aðrir hafi það á hreinu, hvað það sé helst sem þessi
illskilgreinanlegi hópur vinstri manna og „öreiga nútímans“ telur sig vanta
og vill berjast fyrir.
Þetta á örugglega við um fleiri en mig sem láta sig dreyma um innihalds­
ríkara mannlíf og meiri frið og meiri kærleika að svokölluð félagshyggja
– (þetta pena orð sem pólitísk rétthugsun vill að sé notað í staðinn fyrir
hið ógnandi orð „sósíalismi“) – segir lítið um hvaða mál skuli setja á odd­
inn í þjóðfélagi þar sem búið er að útrýma heilsuspillandi húsnæði og allir
verkamenn og launamenn sem vilja geta eignast drossíu eins og það var
kallað og fengið sér lambasteik og ís á sunnudögum.
Með þetta í huga finnst mér að bakgrunnur minn hafi ekki beinlínis
komið að miklu gagni varðandi þingmennsku. Og þrátt fyrir alllanga lífs­
reynslu kemur mér enn á óvart hversu margir eru reiðubúnir að leggja til
hliðar megnið af því sem flestum okkar er kennt í æsku þegar þeir ganga
til leiks í keppni um völd eða peninga. Það segir mér að ég muni seint verða