Tímarit Máls og menningar - 01.11.2014, Qupperneq 20

Þ o r va l d u r G y l fa s o n
20 TMM 2014 · 4
þingmaður og hafði góðan tíma til að hugsa ráð mitt. Að vera óháður
þingmaður á þingi sem er byggt upp kringum þingflokka er svona álíka
árangursríkt og að mæta til leiks á Íslandsmóti í knattspyrnu og ætla að
vera einn í liði. Niðurstaða minna pælinga var að ganga til liðs við þingflokk
Vinstri grænna, því að ég ákvað að reyna að einbeita mér að því sem ég áleit
vera mikilvægt fyrir framtíð félagshyggju í landinu, sem sé að sanna að þrátt
fyrir sundurlyndi vinstrimanna gæti vinstristjórn setið út heilt kjörtímabil.
Allir sáu stjórnarandstöðuna sem var að myndast í Vinstrihreyfingunni –
grænu framboði, út af Evrópusambandsumsókninni og svo vegna brostinna
ráðherradrauma, persónulegs metnaðar og fleiri hluta, þannig að þar hélt
ég að ég gæti gert mest gagn. Það var náttúrlega misskilningur. Atkvæðið
mitt var boðið hjartanlega velkomið í þingflokkinn en eftir persónunni og
rosknum karlmanni, lífsreynslu hans og skoðunum, var eftirspurnin minni
en engin.
Þorvaldur: Samnefnari svika ríkisstjórnarinnar í öllum lykilmálunum
þrem, sem ég nefndi áðan, er að þingmennirnir, sem hlupust undan
merkjum stjórnarsáttmálans og eigin flokkssamþykkta, virðast ekki virða
rétt þjóðarinnar til að ráða málum sínum til lykta án milligöngu Alþingis
eins og gildandi stjórnarskrá frá 1944 kveður á um og nýja stjórnarskráin
hnykkir á. Tveir þriðju hlutar kjósenda lýstu stuðningi við nýju stjórnar­
skrána í þjóðaratkvæðagreiðslunni 20. október 2012, en fimm þingmenn
úr upphaflega stjórnarliðinu 2009 fengust þó ekki til að lýsa yfir stuðningi
við nýju stjórnarskrána, þar á meðal Ögmundur Jónasson ráðherra Vg og
Árni Páll Árnason formaður Samfylkingarinnar. Sama virðingarleysi gagn­
vart lýðræðinu og stjórnskipaninni virðist mér birtast í tilraunum einstakra
ráðherra og þingmanna til að grafa undan samningunum við Evrópusam­
bandið. Þjóðinni var lofað, að þjóðaratkvæðagreiðsla skyldi haldin um
samninginn, þegar hann liggur fyrir. Þeir, sem reyna að stöðva samninga­
viðræðurnar og tókst það á endanum, eru því að reyna að hafa sjálfsákvörð­
unarréttinn af þjóðinni. Stafar lýðræðinu ógn af Alþingi?
Þráinn: Auðvitað eru það svik ef einhver segist afdráttarlaust ætla að gera
eitthvað og stendur svo ekki við orð sín. Hins vegar er það orðin tíska hérna
meðal margra að taka sér siðferðilega bólfestu á gráu svæði útúrsnúninga og
lagakróka og halda því fram að öll orð hafi óljósa og teygjanlega merkingu.
Það er alltaf hægt að snúa út úr öllu. Það eru margir sem taka undir með Jóni
Hreggviðssyni „Hvenær drepur maður mann og hvenær drepur maður ekki
mann?“ og spyrja: „Hvenær svíkur maður mann og hvenær svíkur maður
ekki mann?“
Það er kannski ekki hægt að lá mönnum það þótt einhverjir þingmenn úr
stjórnarliðinu hafi ekki treyst sér til að sverja gegnum síma til að birta í fjöl­
miðlum skilyrðislausan stuðning við stjórnarskrárfrumvarp stjórnlagaráðs.
Mér fannst ekki gaman að láta hafa mig út í þann leik, en ég lýsti því samt
yfir að ég væri reiðubúinn að styðja þetta frumvarp vegna þess að í hjarta